Markmiðið er AANUÆJBÞVG

Sífellt skemmtilegra er að fylgjast með aðdraganda prófkjörs Vinstri grænna í norðvesturkjördæmi, þetta er eiginlega eins og framhaldsmyndaþáttur.

Fyrsti þáttur fjallar um framboðin og kjördag sem átti að vera síðasta laugardag. Aldeilis óvænt reyndist flokksforusta VG er með böggum hildar vegna hins óvænta framboðs Bjarna Jónssonar Bjarnasonar og rífandi gengi hans. Fyrirsjáanlegt var að hann hrifsaði efsta sætið í prófkjörinu af Lilju Rafney Magnúsdóttur og það án nokkurrar fyrirhafnar.

Fyrir þá lesendur sem ekki þekkja til þá er Lilja Rafney núverandi þingmaður VG í kjördæminu, mikil sæmdarkelling, vel upp alin í flokknum og Alþýðubandalaginu, trú og traust í sósíalískum fræðum, þekkt fyrir að gelta grimmdarlega að andstæðingum flokksins þegar flokksforustan sigar henni út og það þarf ekki einu sinni til. Betri liðsmann er vart hægt að hugsa sér á síðustu og verstu tímum. 

Gallar Bjarna Jónssonar frambjóðanda í prófkjöri VG eru ábyggilega margir en það eru einkum tveir sem virðast alvarlegastir fyrir forystuna. Annars vegar er hann sonur föður síns, hins arma Jóns Bjarnasonar þess er á síðasta kjörtímabili var þingmaður kjördæmisins fyrir VG og ráðherra. Já, það er sá Jón sem hélt að Vinstri grænir stæðu fyrir sjálfstæði landsins og væru á móti ESB (sem reyndist vera tóm vitleysa þrátt fyrir að það stæði ritað í stefnu flokksins (sem segir þó ekkert um stefnu flokksins enda er forustan ekki fundin af einhverjum plöggum)).

Jón, sá aumi þræll, var líka á móti Icesave samningunum sem flokkseigendafélagið kokkaði í náinni samvinnu og handleiðslu breskra og hollenskra stjórnvalda. Eðlilega er Jóni að stærstum hluta kennt um þrennar hrakfarir Vinstri grænna; þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave, þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave og tapið í þingkosningunum 2013.

Svo hætti Jón á þingi og friður hefur ríkt um þriggja ára skeið í þingflokki Vinstri grænna.

Í öðrum þætti sögunnar kemur fram að það stóðst að endum að fyrrum formaður Vinstri grænna (sá sem vann svo mikið á síðasta kjörtímabili að hann örmagnaðist nærri því) er nú nokkurn veginn búinn að ná fyrri styrk eftir allar hrakfarir við Jón og fleiri leiðindapésa og stjórn hans á aftursætisstýrinu hefur í nokkra mánuði verið með afbrigðum styrk (hér eru engin líkindi með með Commissioner Dreyfus og Inspector Clouseau í bíómyndunum um „Pink Panter“, öllu slíku er vísað á bug). 

Þriðji þátturinn fjallaði um að flokksforusta Vinstri grænna áttaði sig í tæka tíð á því hver þessi Bjarni Jónsson væri enda eðlilega skylt að senda stimplað upprunavottorð með þátttökutilkynningu í prófkjör flokksins. Sem betur fer var öll flokksforustan saman komin á einum stað í Reykjavík við plott gegn ríkisstjórn feitu [„feitu“: þetta er tilvísun) ríkisstjórn ljótu kapítalistanna.

„Hættum við prófkjörið,“ hrópaði fyrrum formaður úr baksætinu. „Hættum við prófkjörið,“ endurómaði formaðurinn í framsætinu. Niðurstaðan varð einfaldlega sú að hætt var við prófkjörið á norðuausturlandi meðan tækifæri gafst til að endurskipuleggja varnirnar sem nefnast á dulmáli einfaldlega AANUÆJBÞVG sem útleggst: „Aldrei aftur neinn úr ætt Jóns Bjarnasonar í þingflokk VG“.

Nú hefur heimildarmaður þessara upplýsinga aldeilis farið langt frá efninu og var nærri búinn að gleyma því sem seinna sem telst til galla Bjarna Jónssonar. Það er að hann er Skagfirðingur, að minnsta kosti búsettur þar þó að hann gæti einnig talist Snæfellingur og Strandamaður í föðurlegg. „Det er ikkje en fordel,“ segja Norðmenn í svipuðum aðstæðum og draga frekar úr en slá í. Skagfirðingar standa með sínum, Snæfellingar eru vondir og Strandamenn göldróttir. Ljóst má því vera að nú munu góð ráð reynast forustu Vinstri grænna dýr.

Fjórði þáttur heimildarsögu um vandræðaganginn vegna prófkjörs Vinstri grænna í norðausturlandi eru handabaksvinnubrögð Lilju Rafneyjar Magnúsdóttur, þingmanns Vinstri grænna. Hún ku hafa sent út hvatningarbréf til flokksmanna í kjördæminu úr pósthólfi Alþingis á virðulegt tölvupóstsformati þingsins. Merki um valdið, styrkinn og getuna.

Þetta voru mistök, segir forystan og Lilja blessunin tekur undir það og lofar að gera þetta aldrei aftur. Síðan hverfa þau inn í reykfyllt bakherbergið og taka þar til við að undirbúa næsta þátt. Og svo bláeygir eru blaða- og fréttamenn sem og alþýðan öll að enginn tekur eftir. Nei, nei, nei ... þetta voru sko engin mistök heldur gáfulega útfærður leikur.

„Sko, svona leysum við vandamál,“ sagði Commisioner fyrrverandi formaður. „Og vitið þið hvers vegna við leysum þau svona, ha ...? Nei, auðvitað ekki. Við gerum það af því að við getum það.

Enginn skaði skeður, markmiðið er AANUÆJBÞVG.“

 

„Hugsunarleysi af minni hálfu“