Hvað er það sem borgarstjórinn skilur ekki?

Ég er ekki alveg viss um að ég skilji þessi ummæli. Átakanlegar fréttaljósmyndir hafa a.m.k. orðið til þess t.d. í Bretlandi þá virðist ríkisstjórnin þar hafa breytt um stefnu og í staðinn fyrir að einblína á aðstoð við flóttamannabúðir í löndunum í kringum Sýrland að þá ætlar breska ríkisstjórnin núna að taka á móti þúsundum flóttamanna.

Þannig að ef myndir af raunveruleikanum leiða til þess að þá held ég að það sé bara vegna þess að hjörtu okkar taka auðvitað öll kipp við að sjá svona myndir og þetta er bara hluti af veruleikanum sem flóttamenn eru að glíma við og þann veruleika þurfum við að horfast í augu við.

Þetta segir borgarstjórinn í Reykjavík, Dagur B. Eggertsson, í viðtali við Ríkisútvarpið í dag. Í því leyfir hann sér að snúa út úr orðum forsætisráðherrans og segist ekki skilja þau. Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra sagði fyrr í viðtali við Ríkisútvarpið:

Vegna þess að þar eru menn að tala um svo lítið brot af heildarumfangi vandans að það jafnvel færir athyglina frá því fólki sem er ekki á fréttamyndunum, er ekki á forsíðum blaðanna, en má ekki gleymast og býr við hræðilegar aðstæður sem við verðum að bregðast við.

Hvað er það sem borgarstjórinn skilur ekki? Veit hann ekki að flóttamenn frá Sýrlandi sem komnir eru eða stefna á Evrópu eru sárafáir miðað við alla þá sem eru á flótta í Líbanon, Jórdaníu, Tyrklandi og víðar. Þar er hinn raunverulegi vandi, hinum getur Evrópa auðveldlega tekið á móti, brauðfætt og veitt atvinnu. Hvaða ráð eru þá fyrir hina? Allar milljónirnar sem öfgahópar Isis og ríkisstjórn Assad í Sýrlandi hefur hrakið á flótta. Svo ekki sé talað um hina sem komast hvergi og eru á kafi í óþverranum sem þessir ofstækismenn hafa búið fólki. Þetta skilur borgarstjóri Reykjavíkur líklega ekki.

Fyrir upplausnina í Sýrlandi bjuggu 18 milljónir manna í landinu. Helmingur þeirra hefur hrakist á brott og valdið gríðarlegum vandamálum vegna þess að ekkert ríki sem hefur tekið við flóttamönnum var tilbúið að taka á móti þeim. Meðfylgjandi kort sýnir hvar flóttamenn frá Sýrlandi eru. Níu milljónir manna eru enn í Sýrlandi og stór hluti þeirra kemst hvorki lönd né strönd. Þetta skilur borgarstjóri Reykjavíkur líklega ekki.

Að sjálfsögðu ber Íslendingum skylda til að leggja sitt af mörkum til að leysa flóttamannavandann, ekki bara í Evrópu heldur annars staðar. Það verður ekki gert nema að fé sé veitt til hjálparstofnana og ekki síður til verkefna sem Evrópuþjóðir munu taka að sér til að leysa vandann.

Mikilvægast er að búa fólki góðar og öruggar aðstæður í heimalandi sínu, þar sem það þekkir best og hefur hingað til fóstrað það. Þetta verður ekki gert nema að útrýma ógninni, ofstækinu. Því miður virðist það vera borin von. Arabaþjóðir og ýmsar Evrópuþjóðir hafa verið með loftárásir í nærri því heilt ár á svæðin sem Isis hermdarverkamenn ráða yfir í Sýrlandi og Írak en án nokkurs sýnilegs árangur. Annars staðar eru heimamenn sundraðir og getulausir til að viðhalda þeim ríkjum sem arabíska vorið bylti harðstjórum sínum, einungis til að upp spruttu tugir annarra.

Borgarstjórinn þolir einfaldlega ekki Sjálfstæðisflokkinn eða Framsóknarflokkinn og gerir allt til að niðurlægja forystumenn þessara flokka og berjast gegn því sem þeir leggja til. Út af fyrir sig er það allt í lagi. Vandinn lýtur að þeirri persónu sem starfar í stjórnmálum og hvorki getur né vill starfa með öðrum, er stöðugt í fýlu út í ákveðna hópa. Sá maður á ekki að vera borgarstjóri.

 

Ofbeldi í rituðu máli er keimlíkt því líkamlega

Sennilega vegur misjafn smekkur enn þyngra þegar „lesandinn“ skoðar hina daglegu teiknimynd. En „lesanda“ sem skoðar mynd þar sem leitast er við að sýna (hvort sem það tókst til fulls eða ekki) í senn samúð og illyfirstíganleg vandamál, sem tilraun til fyndni á kostnað þeirra sem við óblíðust örlög búa um þær mundir, verður aldrei gert til hæfis.

Höfundur Reykjavíkurbréfs Morgunblaðsins fjallar í helgarblaði dagsins um tvo menn, Winston Churchill og teiknara Morgunblaðsins. Þann fyrrnefnda þarf ekki að kynna en hinn er að minnsta kosti þrír menn. Einn þeirra teiknaði áleitna mynd sem birtist í blaðinu þann 1. september. Hann uppskar þvílíka dembu og ruddamennsku fjölmargra á fjölmiðlum og masbókinni.

Í Reykjavíkurbréfinu er ofangreind tilvitnun og við hana og annað það sem segir um teiknimynd þarf ekki neinu við að bæta.

Hvernig skyldi nú standa á því að viðbrögð fólks eru oftast skjótari en hugsun þess? Og sú staðreynd að margir eru tilbúnir til að fordæma án þekkingar. Ill orðræða er í raun og veru ekkert frábrugðin ofbeldi. Sumir láta hnefann stjórna ferð þegar þeir halda að þeim sé ofboðið. Er málið er skýrt fyrir ofbeldismönnum illu orðræðunnar og hnefans og þeir ná að skilja málið þá er viðbragði einfaldlega: Úbbs ... Og svo ekki söguna meir.

Aðrir þráast við og nota áfram orðbragð sem foreldrar þeirra hefðu án efa verið afar óhressir með. Ljóst má þó vera að þeir hinir sömu hefðu aldrei talað á þann veg hefðu foreldrarnir átt hlut að máli eða einhverjir aðrir vandamenn eða vinir.

Já, líklegast er best að berja þá sem maður þekkir engin deili á. Ofbeldi dagsins er í rituðu máli og í engu ólíkt líkamlegu ofbeldi. Kjaftháttur og ruddamennska í þjóðfélagsmiðlum er hrikalegt mein. Við því verður ekki hægt að bregðast því fólk skiptist einfaldlega í gott fólk og vont, hið fyrrnefnda er í miklum meirihluta. Hinum er vart viðbjargandi.