Enginn samúð með tapara sem vælir og kennir öðrum um

Tapi einstaklingur í kosningum eða nái ekki þeim árangri sem hann sóttist eftir þarf það ekki að þýða að hann sé ver gefinn en aðrir eða minni háttar. Margt ræður því hver sigrar, bæði tilviljanir, vinna, þrautseigja og svo öll smáatriðin sem skipta máli þegar upp er staðið. 

Engum líkar við taparann sem barmar sér og kennir öðrum um ófarir sínar. 

Einn af þessum sáru töpurum er Vilhjálmur Bjarnason, fjárfestir, alþingismaður og varaþingmaður á síðasta kjörtímabili. Hann hafði ekki erindi sem erfiði í síðasta prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Suðuvesturkjördæmi. Nú skrifar hann grein í Mogga dagsins og rekur raunir sínar.

Hann fullyrðir að tap sitt sé eftirfarandi að kenna:

1. Formaður uppstillinganefndar var á móti honum
2. Þingkona úr Mosfellsbæ var á móti honum
3. Formaður flokksins vorkenndi honum ekki
4. Ritari flokksins vorkenndi honum ekki
5. Fórnarlamb lyga, niðurlægingar og svika

Þar með er stjórnmálaþátttöku Vilhjálms Bjarnasonar lokið. Aldrei hefði hann átt að skrifað þessa bitru grein. Hún er honum ekki til framdráttar nema síður sé. Hann dæmir samherja sína hart. Líkir þingkonu við hundstík. Að sjálfsögðu taka lesendur afstöðu til greinarinnar. Samherjum líkar illa við hana því Vilhjálmur vegur að þeim sem staðið hafa þétt saman. Vel má vera að hægt hefði verið að standa öðru vísi að málum. Þingkonan sem Vilhjálmi er svo uppsigað við hefur staðið sig vel. Hefur kjörþokka sem Vilhjálm skortir.

Sannast hér að margir eru kallaðir en fáir útvaldir. Eflaust má draga í efa að að þeir útvöldu eigi skilda vegsemd sína en hinir ekki. Og víst er að fjölmargir skilja ekki mikið eftir sig þrátt fyrir að hafa verið valdir og setið lengi á þingi.

Þegar upp er staðið kann að vera að ekki séu allir ánægðir með vegferð sína og ábyggilega margir sem myndu breyta á annan hátt fengju þeir tækifæri til. En fyrir alla muni ekki væla opinberlega á þennan hátt. 

Vilhjálmur segist ganga uppréttur og stoltur frá borði þrátt fyrir svik annarra við sig og niðurlægingu. Greinin segir hins vegar allt annað. Karlinn er beinlínis hokinn, sár og fúll. Í stað þess að bera höfuðið hátt svo eftir sé tekið skrifar maðurinn samúðargrein um sjálfan sig. Hnýtir í „vonda“ fólkið. Aumingja ég gegn öllum hinum, ofureflinu.

Vilhjálmur sat á þingi og var síðar varaþingmaður. Ekki hafa allir náð svo glæsilegum árangri. Hann hefur efni á að gleðjast yfir því.

Ástæðan fyrir því að hann situr ekki lengur á þingi er einfaldlega sú að hann fékk ekki stuðning til þess í síðasta prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Suðvesturkjördæmi. Fjölmargir tóku þátt lýðræðisveislunni sem prófkjör flokksins eru og allflestir eru kátir með varnarsigur flokksins í kosningunum síðasta laugardag.

Karlinn hefur allt á hornum sér þó hann ætti að vera stoltur.