Þau eru svo lík, fasistinn og góðmennið

Klippari, ekki hárgreiðslukona eða rakari, fékk einu sinni svokallaða fálkaorðu úr hendi forseta Íslands. Hún ætlar nú að skila henni af því að meintur fasisti og rasisti, kona af dönsku bergi brotin, hefur fengið sömu orðu. Forsetanum sárnaði þetta og sendi frá sér yfirlýsingu og sagðist ekki hafa orðað dönsku dömuna enda sjá fleiri um orðuhneppingar en hann.

Um daginn tók utanríkisráðherra Íslands í hönd Dónalds Trömps, Bandaríkjaforseta. Fjarskyld frænka mín sem býr í nágrenni við Guðlaug ráðherra, gaf samstundis út þá yfirlýsingu á Feisbúkksíðu ættarinnar að hún muni aldrei aftur taka í höndina á Gulla og rauna ekki koma nær honum en sem nemur sjö föðmum breiðfirskum. Ráðherrann veit ekki af þessu og er líklega alveg sama.

Nándin getur vissulega ógnað heilsunni. Hér er eitt dæmi. Svenni er einn af hornsteinum samfélags sem kennt er við „virka í athugasemdum“. Í sakleysi sínu var hann á gangi í miðbænum, annars hugar eins og svo oft áður. Á horni Pósthússtrætis og Austurstrætis gekk hann næstum því í flasið á Davíð Oddssyni, skildu aðeins nokkrar tommur á milli. Þar skall hurð nærri hælum, eins og fótboltamenn segja á íþróttasíðunum þegar einhver „forðar marki“. Svo bylt varð Svenna við þetta að lengi á eftir var hann algjörlega miður sín enda lært að hatast við Davíð allt frá „svokölluðu hruni“. Svo „óáttaður“ var hann eftir þennan tveggja sekúndna „fund“ að hann rataði ekki heim til sín, týndi bílskrjóðnum, og fannst löngu síðar ráfandi um miðbæinn eins og hver annar túrhestur. Með leiðsögn lækna og lyfja er hann nú kominn til þokkalegrar heilsu. Davíð veit ekki af þessu og er líklega alveg sama.

Í úvarpsþættinum „Í vikulokin“ á ríkisútvarpi lýðveldisins upplýsti pírati um alheimssamsæri fasista, nasista og fleiri ista. Þeir væru að kanna hversu langt mætti ganga í mannvonsku áður en almenningur fengi nóg. Alveg satt sagði hún ...

Þegar þingfagnaður á Þingvöllum stóð sem hæst stóð þingkona nokkur upp á nákvæmlega sömu sekúndunni og forseti danska þingsins stóð upp. Eitt augnablik horfðust þær í augu og það var einmitt þá er skriðan féll í Hítardal. Sú fyrrnefnda gekk í lyngbrekku og lagð sig en hin flutti tveggja mínútna ræðu en að henni lokinni stóð þingkonan ekki upp enda hafði hún sofnað. Sami atburður endurtók sig um kvöldið í matarfagnaði og dansæfingu í endurnýjuðum Súlnasal Hótel Sögu. Forseti danska þingsins stóð upp til að halda ræðu og áðurnefnd þingkona stóð þá samstundis upp. Aftur horfust þær í augu og á samri stundu varð jarðskjálfti í Bárðarbungu upp á fjóra á Richter. Sú fyrrnefnda flutti tveggja mínútna ræðu og settist svo aftur. Hin arkaði frá hálfétinni kjúklingabringu, frönskum og kokteilsósu og hvarf inn á klósett. Í gamla daga þótti víst eðlilegt að standa upp í almennilegum matarboðum og hrista sig dulítið. Þá seig maturinn í maganum soldið niður, loftið kom upp, menn ropuðu hressilega, sem þótti virðulegt, og svo var aftur sest og étið enn meira. Líklega hefði þingkonan getað sagt eins og Þorsteinn matgoggur í Manni og konu: „Guð gæfi, að ég væri kominn í rúmið, háttaður, sofnaður, vaknaður aftur og farinn að éta.“ Svo gerist það um leið og forseti danska þingsins lauk ræðu sinni að þingkonanan kom aftur inn í Súlnasalinn. Þær horfðust enn á ný í augu og það var einmitt þá sem sumarbústaðurinn Skriða í eigu Richters fjölskyldunnar varð eldi að bráð. Þingkonurnar settust báðar, enda vel upp aldar og kunna mannasiði í fjölmenni. Sú íslenska  át kjullann sinn með góðri lyst enda magarýmið orðið miklu meira, forseti danska þingsins sötraði rödvinet og spjallaði við Steingrím sem sat henni á vinstri hönd. Í báðum var dálítið loft sem þær losuðu sig hljóðlaust við.

„Samt dáðist ég enn meir að hinu, hve hjörtum mannanna svipar saman í Súdan og Grímsnesinu,“ sagði hann Tómas. Þegar nánar er að gáð eru fasistinn og góðmennið ekki svo ósvipaðir. Ég sko meinaða ...