Bloggfærslur mánaðarins, júní 2015

Hrákasmíði Steingríms sem átti að bjarga fólki frá gjaldþroti

Steingrímur J. Sigfússon hættir aldrei að koma mér á óvart með einkennilegum málflutningi. Sjáum hvað mbl.is les út úr orðum hans á Alþingi í dag:

Benti Stein­grím­ur að 110% leiðin væri eigna- og tekju­tengd. „ Hún snér­ist um að færa niður kröf­ur á fólki sem var í bullandi yf­ir­veðsettu eign­um og átti ekki aðrar eign­ir á móti,“ sagði Stein­grím­ur.

Sagði hann að í 110% leiðinni hefðu menn ekki verið að gefa neitt eft­ir af inn­heimt­an­leg­um kröf­um, held­ur hafi fólk í raun verið gjaldþrota.

Ég hef aðeins kynnt mér þessi mál, eins og líklegast hefur komið fram áður. Mín niðurstaða er einföld:

110% leiðin var arfavitlaus vegna þess að hún gekk EKKI út á að meta greiðslugetu, heldur að fólk gæti nýtt sér dapra stöðu fasteignaverðs, sem síðan hefur hækkað mjög mikið.

110% leiðin var bara fyrir það fólk sem hafði góðar tekjur, vegna þess að eingöngu það gat staðið undir 110% af skuldum miðað við eignaverð.

Langflestir sem hefðu þurft á lækkun skulda, gátu ekki nýtt sér 110% leiðina vegna þess að þeir höfðu ekki heldur greiðslugetu fyrir 110%-unum.

110% leiðin var leið bankanna vegna þess, að þá gátu þeir fært út úr bókunum sínum upphæðir, sem þeir lögum samkvæmt áttu að færa á varúðarreikning.

Ég hef ítrekað sagt, að rangt hafi verið að nota eignaverð sem viðmið, því það breytist yfir lánstímann. Eina rétta hefði verið að taka fólk í nýtt greiðslumat og gera eins og lög 107/2009 sögðu til um, að laga skulda- og eignastöðu að greiðslugetu.

Sá er ekki gjaldþrota sem getur greitt af lánum sínum, þó svo að eiginfjárstaðan sé neikvæð. Þá væru allir námsmenn gjaldþrota, þegar þeir koma úr námi. Samkvæmt íslenskum gjaldþrotalögum er sá gjaldþrota sem ekki getur staðið undir skuldbindingum sínum, sama hver eiginfjárstaða viðkomandi er.

Mér finnst alveg með ólíkindum að Steingrímur J. sé enn að verja arfavitlausa löggjöf Árna Páls Árnasonar. Því miður héldu nær allir þingmenn að þetta væri sniðug löggjöf og veittu frumvarpinu brautargengi.

Fyrir þá sem ekki muna, þá voru lögin afgreidd úr nefnd með fundi sem haldinn var undir stiga í þinghúsinu. Enda þurfti að flýta sér svo hægt væri samþykkja lögin áður en kjördæmavika gengi í garð! Nákvæmlega engu hefði munað, að bíða með málið 3-4 vikur og vanda til verksins, en í staðinn fengum við hrákasmíðina sem Steingrímur segir að hafi bjargað hátekjufólki frá gjaldþroti.

Yfirleitt kann ég betur við að skrifa sjálfur pistla mína en stöku sinnum vitna ég í skrif annarra. Hér að ofan eru skrif Marinós G. Njálssonar, ráðgjafa, á Facebook. Hann met ég mikils þó ekki sé ég nú alltaf sammála.

Marinó man auðveldlega eftir misgjörðum síðustu ríkisstjórnar. Hann tók eflaust tekið eftir frásögn Ríkisútvarpsins af orðaskiptum Steingríms og nokkurra stjórnarsinna sem í þinginu í dag fullyrtu að 110% leið vinstri stjórnarinnar hafi verið afar slæm. Þá byrsti Steingrímur og hélt því fram á móti að svo væri ekki og hann gæti á stundinni tekið snerru um þessa leið. Þegar Steingrímur hefur hátt ætlast hann ábyggilega til þess að andstæðingar hans hafi sig hæga. Þannig er háttur manna sem kunna ekki rökræðu.

Ég skrifaði umræðuna hjá mér og ætlaði að rita pistil um norrænu velferðastjórnina sem var svo góð við almenning að hann hefur varla borið þess bætur síðan. Marinó tók hins vegar af mér ómakið og skrifaði ofangreint sem ég birti án leyfis, bætti við greinaskilum og feitletraði ýmislegt til að auðvelda lesturinn. Raunar hefði þurft að feitletra allan pistilinn, svo góður er hann og hnitmiðaður. Ég hef afar litlu við hann að bæta.

 


Gott fólk, vont fólk og sannleikskornið

Ég hef reynt að hafa þá nálgun í nokkurn tíma, þegar ég skoða málflutning fólks sem ég er kannski ósammála að:

    1. Ganga út frá því (þangað til annað kemur skýrlega í ljós) að fólk stjórnist af góðum hvötum.
    2. Reyna að finna sannleikskornin í málflutningi viðkomandi. Það er (eiginlega) alltaf sannleikskorn. Verstu ályktanir leiða gjarnan af einhverju sannleikskorni.

Ef manni tekst þetta, tekst maður á við málflutninginn eins og hann er og rótast ekki bara í eigin fordómum. Maður víkkar út eigin hugmyndaheim og skilur fólk betur.

Þannig skrifaði Gunnlaugur Jónsson, framkvæmdastjóri, á Facebook um daginn. Ég þekki manninn ekki nema af skrifum hans. Hins vegar líkar mér vel við þessa nálgun. Hún er í ætt við það sem ég hef reynt að tileinka mér í skrifum og umræðu. Það er hins vegar afar erfitt.

Þeir sem rita undir fréttir í ýmsum fjölmiðlum fá heitið „virkir í athugasemdum“ vegna mikilla afkasta í athugasemdunum. Munum hins vegar að afköst eru ekki alltaf beintengd við gæði. Raunar er það sjaldnast svo. Sjaldnast eru athugasemdirnar málefnalegar. Lítt ígrundaðir dómar eru þar algengir, fólk veður fram með sleggjudóma og ekki síður persónulega óvild. Þannig er það líka hjá mörgum bloggurum.

Ofangreindur Gunnlaugur getur ekki um þetta fólk né þessi sóðaskrif, enda sjaldnast sannleikskorn að finna í þeim.

Á langri æfi hef ég komist að því að fólk skiptist í tvo hópa. Gott fólk og vont fólk. Langflestir eru tilheyri fyrrnefnda hópum. Almennilegt fólk sem kemur fram við aðra á sama hátt og það vill að aðrir komi fram við sig, án þess þó að það sé einhver krafa. Þetta er ábyggilega langstærsti hluti fólks, ábyggilega 90% mannkyns.

Svo eru það hinir. Fólkið sem lætur öðrum líða illa, annað hvort meðvitað eða ómeðvitað, gerir daginn slæman. Þannig fólk reynir aldrei að skilja aðra, fer til dæmis ekki að ráðum Gunnlaugs Jónssonar og reynir sjaldnast að finna sannleikskornið. Ef til vill vegna þess að stundum er sannleikurinn ekki alltaf auðsjáanlegur og afgerandi heldur falinn og þá krefst það vinnu að finna hann. Er þá ekki betra að vaða fram með reitt sverð og höggva á báðar hendur í þeirri „von“ að eitthvað láti undan? Stundum er þetta fólk nefnt „fyrirsagnahausar“ vegna þess að það leggur ekki á sig leitina að sannleikskorninu, heldur að fyrirsögnin segi allt.

Nú kann einhver sem les þennan pistil að tauta fyrir munni sér að ekki séu allir annað hvort vondir eða góðir. Einhverjir hljóta að hrökkva þarna á milli í skilgreiningunni. Jú, þetta hélt ég líka en ég hef misst trúna á þeim sem hafa ekki döngun til að skipa sér í hóp þeirra sem teljast góðir heldur asnast til að vera ýmist eða allt sitt líf. Það er einfaldlega heimskulegt.

Og hver þykist þú vera? Kann einhver lesandinn að spyrja. Því er til að svara að ég kann að hafa verið í vonda liðinu en það er dálítill tími síðan ég ákvað að gera meðvitaða tilraun til að skipa mér afgerandi í góða liðið. Láta ekki vonda fólkið stjórna lífi mínu eða gjörðum. Ég vona að mér hafi tekist það, en eigi einhver einhvera klögu á mig biðst ég afsökunar og reyni að gera betur næst.

Vonda fólkið má hins vegar æsa sig, rægja þá sem það vill, reyna allt hvað það getur til að eyðileggja fyrir þeim sem vilja vel, skemma góða fyrirætlan með neikvæðum umsögnum, kalla aðra ónefnum og svo framvegis.

Mér finnst það farsælla að reyna að sjá og skilja sannleikskornið frekar. Það er málefnalegra og svo þannig nýtur maður dagsins helmingi betur. Látum ekki vonda fólkið stjórna lífi okkar. Lokum á vonda fólkið, horfum í birtuna.

 


« Fyrri síða

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband