Ófrjó hugsun stjórnvalda og ferðaþjónustunnar

Fólk sem ekki hefur frjóa hugsun tekur oftar en ekki slæmar ákvarðanir. Þannig er það oft með ríkisvaldið að það hleypur þunglamalega hingað og þangað og reynir að bera í bætiflákann vegna aðstæðna sem upp koma, það er að skattleggja.

Engin stefna er í ferðamálum hér á landi. Afleiðingin er ótrúleg kraðak ferðamanna á örfáa staði á landinu, Þingvelli, Gullfoss, Geysi og örfáa aðra. Ef aðstæður væru hinar sömu í fiskveiðum myndu allir sækja þorsk á Halamiðum og láta aðrar fisktegundir vera hringinn í kringum landið. Þetta er ekki til góðs, hvorki fyrir þjóðina né ferðaþjónustuna.

Sem betur fer tókst að verjast ráðherra ferðamála sem vildi setja ferðaskatt á landsmenn, rukka þá fyrir aðgang að landinu sem þeir hafa haft óskoraðan rétt til frá landnámi. Nú kemur sami ráðherra og hefur óskaplegar áhyggjur af Laugaveginum og vill fara að kröfu Ferðafélags Íslands og skattleggja göngufólk sem leggur leið sína milli Landmannalauga og Þórsmerkur.

Raunar er þessi gönguleið sú ofmetnasta á landinu, stendur engan veginn undir því að vera sú fjölfarnasta á landinu en það er annað mál.

Best væri að setja kvóta á leiðina, rétt eins og gert er í fisknum. Ekki fari fleiri um hana heldur en geta gist í fjallaskálum í Hrafntinnuskeri, Álftavatni, Hvanngili og Botnum eða gengið hana á einum degi. Útfærslan er þarf ekki að vera flókin.

En hvernig er það með aðrar gönguleiðir á landinu, lengri leiðir. Nei, þær eru ekki kynntar á sama hátt og Laugavegurinn. Gullfoss-Geysir stíllinn er á þessu öllu. Útlendingar fá það sterklega á tilfinninguna að gönguleiðin milli Landmannalauga og Þórsmerkur sé sú merkilegasta á landinu, rétt eins og það skipti öllu máli að hafa séð Gullfoss og Geysi. Þessu hafa ferðaþjónustuaðilar haldið að útlendingum af ferðaþjónustuaðilum í tugi ára. Engu má breyta því þeir kunna aðeins að reka rútur og bílaleigur.

Frjó hugsun er ekki til. Ferðaþjónustan haga sér eins og iðnaður, er með gullglampa í augum og stjórnvöld koma á eftir með sama augnablikið og vilja græða pening. Engum dettur í hug að „Laugavegirnir“ eru fjölmargir á landinu, fossarnir eru óteljandi, háhitasvæðin fjölmörg og enginn gefur smáatriðum landsins gaum. Allir eru svo uppteknir að moka útlendingum í stóru „wow-in“ sem þó eru ekkert merkileg lengur vegna átroðnings.

Hér er til dæmis listi yfir tuttugu staði sem fæstir ná augum ferðaskrifstofa og þeir eru síst af öllu ómerkilegri en Laugavegurinn og Gullfoss og Geysir. Ég gæti talið um margfalt fleiri.

1. Hattver í Jökulgili skammt frá Landmannalaugum og raunar Jökulgil allt 
2. Gjáin fyrir ofan Stöng í Þjórsárdal
3. Rauðibotn, Hólmsá og Hólmsárlón
4. Hólmsárfossar neðan við Mælifellssand
5. Á og foss sem fellur í hvelfingu efst í Fróðárdal, vestan Draugamúla. Einstaklega fallegt er ofan fossins. Þekki ekki nöfn á þessum stöðum
6. Rauðisandur
7. Spákonufell við Skagaströnd
8. Dyrfjöll
9. Borgarfjörður eystri
10. Vatnsdalur við Heinabergsjökull í Vatnajökli
11. Kálfafellsdalur
12. Vestrahorn, gönguleiðin undir frá Papaósi að Horni, einnig gönguleiðin upp Kastárdal og í niður skriðurnar við Kambshorn.
13. Gönguleiðin um Endalausadal
14. Ketillaugarfjall
15. Esjufjöll
16. Grímsvötn
17. Núpsstaðaskógar
18. Upptök Bláfjallakvíslar norðan Öldufells
19. Þjófadalir
20. Heiðmörk ofan höfuðborgarsvæðisins

Hugnast gjaldtaka á Laugaveginum