Í gamla daga var ónýtum bílum henti í sjóinn

Á ferð minni um daginn að fallegum stað, sögulega merkum, nokkuð langt frá höfuðborginni, lá leið mín með fjöru um lítil nes. Þar blöstu við mér leifar af farartækjum sem greinilega hafði verið komið fyrir þarna í þeirri von að þau hyrfu nú einhvern tímann alveg ofan í sjóinn, bærust helst út á sextugt dýpi eða djúpt í fjörusandinn.

Ekki hefur þetta enn gengið eftir. Sjá má öxla, stuðara, grind og ýmislegt fleira sem ryð fær örugglega grandað ... á nokkrum árhundruðum.

Mér brá nokkuð enda sjaldgæft að sjá svona. Held að enginn í dag myndi nota fjörur eða sjóinn sem ruslakistu.

Nokkrar myndir tók ég en var í öðrum erindagjörðum og staldraði því stutt við. Hafði í raun ekki áhuga á að stoppa lengi á þessum hörmulega stað.

Hér er yfirlitsmynd af lítilli vík, nær því á háfjöru. Svo klippti ég úr myndinni og stækkaði og þar er þetta allt í miklu návígi.

Held að þetta hljóti að vera mjög gamalt, líklega meira en fjörtíu ára. Má vera að þarna sé gamall Moscowiz bíll ef dæma má eftir stuðaranum sem enn ber sitt króm nokkuð vel, sjá þriðju myndina. Er þó ekki viss.

Svona var nú lenska hér áður fyrr. Sjórinn átti að taka endalaust við en auðvitað gerir hann það ekki. Að sjálfsögðu er ekki heldur neitt ráð að urða málma. Þeir eyðast afar hægt og urðun er ekkert annað en feluleikur.

Nútímamaðurinn veit að best er að endurvinna alla mála og það er ástæðan fyrir því að greitt er skilagjald fyrir bílhræ.

Auðvitað væri réttast að hreinsa þessa fjöru.

Skammast sín fyrir íslenskuna og kalla gistihúsið Lighthouse Inn

Nýtt hótel hefur verið tekið í notkun í Garði á Suðurnesjum. Eitthvað undarlegt er samt við þetta hótel. Ekki að það er bjálkahús úr finnsku eðaltimbri eins og segir í frétt í Morgunblaði dagsins. Nei, það er eitthvað annað því aldrei kom til greina að byggja steinsteypt hús.

Eigendurnir eru hörkuduglegir. Þeir fengu kunnáttumenn til verksins, verkfræðistofuna Riss, sérstakt íslenskt orð. Í næsta nágrenni er veitingahúsið Röstin og kaffihúsið Flösin og svo er þarna Garðskagaviti og ábyggilega fleiri fyrirtæki kennd við íslenska náttúru

Það eru hörkunaglar sem reisa gistihús fyrir ferðamenn í Garði og hugsa til allra smáatriða í byggingunni og rekstrinum. Fengu sex Finna, ramma að afli, til að reisa húsið.

Í fagurri íslenskri náttúru og einstöku umhverfi dettur eigendunum það eitt í hug að kalla gistihúsið LIGHTHOUSE INN.

Ligthouse inn. Hvað er eiginlega að þessum bræðrum sem eiga þetta gistihús og reka? Á íslensku þýðir Lighthouse einfaldlega Viti. Er engin ærleg taug í þeim?

Nei, Viti er ekki nógu gott orð. Íslenskan nær auðvitað ekki þessum fögru blæbrigðum enskrar tungu sem dregur að sér útlenda ferðamenn.

Og auðvitað sækja útlendir ferðamenn frekar í þjónustu sem ber ensk heiti. Þetta á við norðurlandabúa, Þjóðverja, Frakka, Spánverja, Ítali og jafnvel Kínverja. Í þokkabót vita allir að Bretar, Bandaríkjamenn og Kanadamenn hafa ekki áhuga á menningu þeirra landa sem þeir heimsækja, vilja bara ástkæra og ylhýra enskuna.

Nei, auðvitað er þetta einber aumingjaskapur í eigendum Lighthouse Inn. Þeir reka naglann í líkistu þjóðtungunnar rétt eins og eigendur Air Iceland Connect. Þetta lið fyrirverður sig fyrir íslenskuna og því er skömm þeirra mikil.