Enn og aftur verður Gylfi Magnússon sér til skammar

Þeir sem notfæra sér svona brögð geta haft forskot á aðra og þar með heltast hinir úr lestinni í samkeppninni. Þannig að við getum endað með helsjúkt samfélag sem ég held því miður að sé ekkert fjarri lagi sem lýsing á efnahagslífinu.

Þetta segir Gylfi Magnússon, hagfræðingur og ráðherra í ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms. Hann segir ofangreint í viðtali við Ríkisútvarpið.

Þessi maður hótaði þjóðina að greiddi hún atkvæði gegn Icesave samningunum á sínum tíma hélt því fram að Ísland gæti orðið sem „Kúba norðursins“, enginn vildi eiga hér viðskipti nema þjóðin og ríkisstjóður tækju ábyrgð á skuldum gjaldþrota banka.

Þetta var misheppnaður pólitískur áróður, undirbeltishögg. Tilangurinn var einfaldlega sá að hræða fólk til að greiða atkvæði á „réttan“ hátt.

Mér finnst eiginlega nóg komið af Gylfa Magnússyni og hans nótum. Hræðsluáróðurinn er þvílíkur að engu tali tekur. Nú talar hann um „helsjúkt samfélag“ og á við það sem þú, ágæti lesandi, og við öll búum í.

Ég hef búið hér alla mína ævi að frátöldum nokkrum árum við nám og vinnu í útlöndum. Allan þennan tíma hafa verið fréttir af skattsvikum, glæpum og annars konar vandræðum í þjóðfélaginu. Á slíku taka yfirvöld, lögregla og dómstólar.

Íslenskt samfélag er langt frá því að vera helsjúkt þó svo að einhverjir séu dæmdir í fangelsi fyrir stuld, smygl, þjófnað, líkamsárásir, skattsvik eða stundi þann ljóta leik að fela eignir sínar í útlöndum svo þeir þurfi ekki að greiða skatt af þeim hér á landi.

Við almenningur „þjáumst“ ekkert vegna einhverra aflandsvæðingar örfárra, ekki frekar en skattsvik örfárra valdi okkur vandræðum í daglegu lífi. Við leggjum einfaldlega traust okkar í þessu tilviki á skattayfirvöld og dómstóla, rétt eins og við treystum lögreglunni og saksóknara um að koma böndum á aðra glæpamenn.

Alhæfing um að samfélagið sé „helsjúkt“ er ekkert annað er ruddaskapur og fyrirlitning á þeim stóra meirihluta sem stendur sig, skilar sköttum, rekur fyrirtæki, sinnir launuðum störfum af heilindum og dugnaði, hvort sem þeir eru atvinnurekendur eða launþegar.

Gylfi Magnússon er enn í pólitík og honum ferst það jafn illa og þegar hann var í ríkisstjórn. Hann er einfaldlega höfundur skröksagna og dreifir þeim að hætti óvandaðra manna. 

Ég hef þá trú að langflestir Íslendingar hafi megnustu skömm á svona málflutningi. Enn meiri skömm er að því að svona maður sé í þeirri stöðu að uppfræða ungt fólk.