Með skattsvikum á að kaupa lista yfir skattsvikara

Helv... skattsvikararnir. Þá á að hengja þá í hæsta gálga fyrir að svíkjast um að greiða skatta til samfélagsins.

Alveg hárrétt. En hvernig eigum við að ná til þeirra?

Jú, kaupum listann með nöfnum þessa svikara og þá vitum við það

Ríkissjóður á sem sagt að kaupa lista yfir skattsvikara en kaupandinn vill fá peningana skattfrjálsa.

Sér enginn þversögnina í þessu máli? Virðulegt stjórnvald á að berjast gegn skattsvikum með því að kaupa á skjal og kaupin má ekki gefa upp til skatts.

Verjum 150 milljónum króna í að kaupa af einhverjum huldumann lista af nöfnum sem jafnvel skattrannsóknarstjóri séð hafa séð en getur ekki ábyrgst að komi að neinum notum.

Og svona æsir hver annan upp og nota til þess öll ráð til að berja á ríkisstjórninni. Þingmenn sem illa eru upp aldir segja það hreint út að fjármálaráðherra vilji ekki kaupa listann vegna þess að hann sé að verja einhverja peningamenn sem séu á þessum lista.

Þetta heitir að dorga í gruggugu vatni í þeirri von að húkka eitthvað sem hægt er að nota gegn ríkisstjórninni. Stjórnarandstaðan vill kaupa vöru á svörtu til að berjast gegn skattsvikum. Er það ekki svipað og að beita ofbeldi til að berjast gegn ofbeldi? Er þetta ekki svipað og að njósna um samborgara sína ef vera kynni að þeir væru að aðhafast eitthvað óleyfilegt?

Mörgum þótti nóg um „umræðuhefðina“ fyrir hrun og kröfðust breytinga á henni. Vildu að hún yrði kurteisari og málefnalegri. Þeir sem hæst höfðu um þau mál hafa fæstir breytt sínum talsmáta enda jafnan svo að flestum er starsýnt á flísina í augum náungans er gera ekkert vegna bjálkans í sínu eigin. Og svo er það einstaklega gaman að rífa kjaft og ausa aðra auri en auðvitað er það ekki hluti af gagnrýnisverðri „umræðuhefð“.

Þetta er gamalt trix sem að Davíð Oddsson notaði jafnan til að boxa embættismenn. Þeir hafa tekið það upp eftir honum,“ segir Össur. Báðir hafi til að mynda hlaupið í vörn fyrir Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, fyrrverandi innanríkisráðherra, í lekamálinu svonefnda og verið með „mjög óviðeigandi yfirlýsingar“ gagnvart umboðsmanni Alþingis. Nú hafi það sama gerst í umræðu um kaup á gögnunum.

Hver lætur hafa svona á eftir sér í visir.is nema Össur Skarphéðinsson, þingmaður, maðurinn sem heldur að hann sé svo óskaplega skemmtilegur að eigin sögn og ritfær. Hvað hefur breyst hjá Össuri eftir hrun. Er hann orðinn miklu málefnalegri en áður. Nei, svo virðist ekki vera. Hins vegar er það stefnan hjá Samfylkingunni að ráðast að persónu Bjarna Benediktssonar, formanns Sjálfstæðisflokksins, og beint og óbeint halda því fram að hann gangi einhverra annarra erinda

Ég velti því fyrir mér hvort skattsvikaralistinn sem kaupa skal á svörtu sé skynsamleg kaup. Hér eru nokkur álitamál:

1. Getur stjórnvald keypt gögn frá nafnlausum seljanda?
2. Hvernig er kaupin bókfærð í ríkisbókhaldi eða má samkvæmt lögum útbúa fylgiskjal þar sem aðeins segir að greiddar hafa verið 150 milljónir króna til huldumanns? 
3. Dugar ofangreint að mati ríkisendurskoðunar?
4. Reynast upplýsingar gagnslausar, hver ber ábyrgðina á kaupunum?
5. Hvað með jafnræðisregluna í gjaldeyrishöftum þegar ríkisstofnun fær leyfi til að kaupa vöru en einstaklingar og félög fá ekki að fjárfesta erlendis eða greiða?

Tvöfalt siðgæði skattyfirvalda