Hvaða embætti á eiginkona forsætisráðherra að segja af sér?

En þrátt fyrir allt sem að ofan er sagt, má augljóst vera að svona flókið eignarhalds- og fjárfestingadæmi hjá gjaldkera Samfylkingarinnar – jafnaðarmannaflokks Íslands er lítt til þess fallið að fókusera umræðuna sem nú stendur yfir um aflandsfélög og skattaskjól á það sem máli skiptir: ríkisstjórnina og stjórnarmeirihlutann í landinu.

Ég hef því ákveðið að segja af mér embætti gjaldkera Samfylkingarinnar, og styð stjórnarandstöðuna eindregið í því að kalla fram ábyrgð ríkisstjórnarflokkanna á sínu fólki.

Þetta segir gjaldkeri Samfylkingarinnar, Vilhjálmur Þorsteinsson, í niðurlagi pistils á bloggsíðu sinni. Vilhjálmur er skarpgreindur maður, ágætur penni og rökfastur. Ég á ekkert erfitt með að viðurkenna þessa staðreynd þó svo að ég byggi hana á öllu öðru en persónulegum kynnum.

Engu að síður er nauðsynlegt að gera athugasemdir við ýmislegt sem hann segir.

Margir hafa lofað Vilhjálm fyrir að segja af sér sem gjaldkeri, aðrir hafa bent á að hann sé ekki gott dæmi um „spillingu“ þar sem hann er ekki stjórnmálamaður. Aðrir segja að í sjálfu sér geti til dæmis forsætisráðherra notað sömu rök og Vilhjálmur og setið sem fastast.

Sem sagt, orðræðan er afar misvísandi enda rammpólitísk. Stjórnarandstæðingar nota arfsmál eiginkonu forsætisráðherra til að koma höggi á ríkisstjórnina. Margir sjá aðeins fyrirsagnirnar og heyra eftir það einungis sem þeir vilja heyra. Hins vegar eru málin oftast einfaldari og skýrari þegar þau eru krufin. Orðræðan er um spillingu, siðferðisbrest og annað álíka.

Mér finnst ástæða til að fara varlega og gæta að efni máls. Það gera ekki allir, síst af öllu stjórnarandstæðingar og þeir sem eiga þá ósk heitasta að ríkisstjórnin segi af sér, til dæmis heiftræknir vefmiðlar sem gera engan greinarmun á blaðamennsku eða persónulegum skoðunum.

Víkum aftur að máli Vilhjálms og skoðum það með hliðsjón af því sem varðar eiginkonu forsætisráðherra. 

Athygli vekur að sameiginlegt eiga þau þetta:

• Vilhjálmi græddist fé við sölu fyrirtækis hér á landi, eiginkonu forsætisráðherra tæmist arfur.
• Hvorugt geymir fé sitt í íslenskum bönkum. Eiginkonu forsætisráðherra hefur verið hallmælt fyrir það.
• Bæði hafa alla tíð talið fram á íslenskri skattskýrslu erlendan bankareikning sinn og borga skatta hér á landi. Honum finnst þetta aðalatriði en þegar hún heldur því sama fram er ekki hlustað
• Vilhjálmur segir eftirfarandi og eiginkona forsætisráðherra hefur sagt svipað: „Persónulegar skattgreiðslur mínar eru nákvæmlega þær sömu og ef eignarhaldsfélagið hefði verið íslenskt.“
• Vilhjálmur segir hið sama og eiginkona forsætisráðherra: „Félagið er ekki í Lúxemborg vegna skattahagræðis.“ 

Þetta er nú hluti af því sem Vilhjálmur segir sér til réttlætingar og allt er það sama og eiginkona forsætisráðherra segir. Á móti kemur eftirfarandi sem Vilhjálmur og frúin eiga ekki sameiginlegt:

• Hann gefur ekki upp fjárhæðina sem hann geymir erlendis, hún gerir það.
• Hann stundar atvinnurekstur hér á landi, niðurgreiðir meðal annars pólitískan vefmiðil. Hún hreyfir ekki við fé sínu.

Ég veit ekki hvað öðrum finnst en mér þykir ofangreint ansi athyglisvert. Ekki síst sú staðreynd að sem fram kemur í tilvitnuninni í upphafi, að Vilhjálmur styðji pólitískt upphlaup stjórnarandstöðunnar, sem Vilhjálmur orðar svona: „...að kalla fram ábyrgð ríkisstjórnarflokkanna á sínu fólki“. Væntanlega mun hann halda áfram að fjármagna hinn pólitíska vefmiðil í þessum tilgangi.

Er staðan eitthvað einfaldari eftir að Vilhjálmur er hættur sem gjaldkeri í Samfylkingunni, samanber tilvitnunina í upphafi pistilsins?

Nei, fókusinn á umræðuna er kristalskýr. Hann sýnir einfaldlega að hún er pólitísk, rammpólitískt upphlaup stjórnarandstöðunnar, ekki fólksins í landinu. Tilgangurinn er auðvitað sá að hafa áhrif á almenning og helst afvegaleiða hann í umræðunni.

Vilhjálmur hefur nú skrifað syndaaflausn sjálfum sér til handa, sagt af sér embætti og vonast standa svo hvítþveginn á eftir, að hann geti haldið áfram pólitískri baráttu gegn ríkisstjórninni. Það sem hann telur ávirðingu á aðra á ekki við í eigin tilviki.

Hafi Vilhjálmur ekki gert neitt rangt með sínum aflandsreikningum hefur eiginkona forsætisráðherrans ekki heldur gert það. Eða hvaða embætti á hún að segja af sér til að fá sömu syndaaflausn? 

Eftirspurn eftir svikum og prettum er meiri en framboðið

Hér áður fyrr sá ég um bókhald fyrir ýmsa aðila og gerði skattskýrslur fyrir þá sem slíkt þurftu. Í dag hjálpa ég örfáum vinum og kunningjum sem ekki nenna að setja sig í það einfalda verk að telja fram.

Rétt eins og hjá mér kemur það fyrir um áramót að fólk er með nær tóma reikninga í bönkum. Í sjálfu sér hefði engu máli skipt hvort reikningarnir væru í Landsbankanum við Austurstræti, Luxemborg, Jómfrúareyjum eða einhverjum öðrum stað í víðri veröld. Þeir hefðu verið jafn tómir fyrir því.

Sammerkt eiga allir þessir sem ég taldi fram fyrir að hafa gert skattayfirvöldum grein fyrir eigum sínum í bönkum sem yfirleitt voru íslenskir, en í undantekningartilvikum útlendir.

Þetta þýðir að eignir í bönkum voru skattlagðir samkvæmt fjárhæð þeirra, skattstofninum eins það heir víst. Í dag er það svo að allar eignir í íslenskum bönkum koma sjálfkrafa fram á skattframtölum. Um fjárhæðir og skatta vegna þeirra er því útilokað að deila. Jafnvel er það svo að alþjóðlegur samningur er í gildi um sjálfvirka upplýsingaskyldu um bankareikninga Íslendinga erlendis.

Nú hef ég aldrei talið fram fyrir neinn sem hefur geymt peninga á þeim stöðum sem kallast skattaskjól, að minnsta kosti ekki vitandi vits.

Hitt vita allir að hafi einhver talið fram á íslenskum framtali peningaeign sem geymd er í banka á Tortóla eða öðru landi þá er ekki um neitt skattaskjól að ræða. Að minnsta kosti ekki fyrir þann sem telur fram. Hann greiðir skatt af fjárhæðinni á Íslandi. Punktur og málið er dautt. 

Tómur bankareikningur á Tortóla eða öðrum skálaskjólum í veröldinni hefur sömu skattalegu áhrif og tómur bankareikningur í Landsbankanum við Austurstræti, það er að segja sé hann talinn fram. Framtaldir peningar í banka í skattaskjóli hafa þau áhrif að þeir eru skattaðir, rétt eins og peningar í íslenskum banka.

Nú kann það að vera að einhver dragi í efa sannleiksgildi orða þeirra sem eiga tóma bankareikninga í útlöndum eða peninga sem hafa verið taldir fram og beinlínis. Þá er fullyrt að sannleikanum sé hagrætt ... logið til um staðreyndir. Þá er ákveðinn vandi á höndum enda ljóst að eftirspurn eftir svikum og prettum er greinilega meiri en framboðið og það getur aldrei verið gott.

Í því sambandi má nefna manninn sem handtekinn var á bannárunum. Hjá honum fundust bruggtæki og var honum því gefið að sök að hafa bruggað áfengi og selt sér til fjárhagslega ávinnings.

Sá handtekni neitaði sök og sagði yfirvöld allt eins geta kært sig fyrir nauðgun.

Nú, spurði sýslumaður með þjósti. Eruð þér að segja að þér hafið gerst sekir um nauðgun?

Nei, svaraði aumingjans maðurinn, en ég er með tækin til þess.

Sama er með Tortóla reikninginn. Auðvitað bendir hann til þess að eigandi hafi gerst sekur um svindl og svínarí með því að eiga hann ... Er það ekki?

Nú vill Katrín rjúfa þing en ekki þegar Icesave var undir

Við teljum í raun og veru að það sé mjög rík krafa uppi í samfélaginu um viðbrögð af hálfu þingsins. Ég held að réttu viðbrögð séu þau að rjúfa þing og boða til kosninga.

Svo mælir núverandi formaður Vinstri grænna í viðtali við mbl.is Nú er aldeilis uppi á henni typpið, eins og sagt er.

Viðhorf hennar var allt annað þegar þjóðin hafði marghafnað Icesave samningum sem hún og hennar lið hafði búið til og ætlast til að ríkissjóður greiddi. Nei, hún og hennar hyski sat sem fastast jafnvel þó þjóðin hafi tekið undir orð Davíðs Oddssonar, að ríkissjóður ætti ekki að ábyrgjast skuldir óreiðumanna.

Berum nú saman meintar ávirðingar á þrjá ráðherra ríkisstjórnarinnar og skuldaklafa Icesave.

Ef eitthvað er þá er það þjóðaratkvæðagreiðslan um Icesave skuldirnar sem átti hafa það í för með sér að ríkistjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar segði af sér. Hún gerði það ekki, sat lengi á eftir að hún var steindauð.

Nú ræður stjórnarandstaðan sér ekki fyrir kæti. Heimtar þingrof og kosningar vegna þess að þrír ráðherrar eiga meintar eignir í skattaskjólum. Enginn spyr hvort að þessum eignum hafi verið haldið leyndum vegna skattaundanskota. Nei, svokölluð skattaskjól virðast hafa sömu áhrif á sumt fólk eins og umræðan um flensu. Margir kenna samstundis einkenna og leggjast í rúmið fárveikir án nokkurs smits.

Loksins, loksins er hægt að ræða um eitthvað annað en árangur ríkisstjórnarinnar:

• Í efnahagsmálum. Stjórnarandstaðan hefur ekki haft neinn árangur í þeim umræðum.
• Ekki heldur í frumvarpi til fjárlaga. Var þó málþóf sett af stað af miklum rembingi.
• Síst af öllu náði stjórnarandstaðan árangri í skuldamálum heimilanna.
• Allra síst gat stjórnarandstaðan uppgjör slitabúa bankanna tortryggilegar og reyndi hún þó mikið. Niðurstaðan var þá sú að þetta var allt síðustu ríkisstjórn að þakka. Hún er sögð hafa gert þetta allt mögulegt á þeim tíma er hún hafði þegar geispað golunni.

Þar af leiðandi eru nú tvö atriði sem almenningur þarf að íhuga. 

Hversu miklu máli skipta ávirðingar á þrjá ráðherra í núverandi ríkisstjórn miðað við árangur þeirra og ríkisstjórnarinnar?

Að mínu mati er þetta stormur í vatnsglasi miðað við það sem gerðist þegar síðasta ríkisstjórn var og hét. Þá datt Katrínu Jakobsdóttur og öðrum ráðherrum ríkisstjórnarinnar ekki til hugar að segja af sér. Hafði hún þó gjörtapað þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave og átti í kjölfarið eftir að gjörtapa í þingkosningum. Icesave var spurning um á þriðja hundrað milljarða króna greiðslu út ríkissjóði.

Er hægt að taka eitthvað mark á skoðunum Katrínar um þjóðarvilja?

 

„Tökum þá bara á orðinu“

Hin glaðlega og kurteisa Svandís Svavarsdóttir gefur ráð

Svandís Svavarsdóttir, þingmaður Vinstri grænna og fyrrum ráðherra, veit ósköp vel hvenær ríkisstjórn er sætt og hvenær ekki. Hún sat í ríkisstjórn Steingríms og Jóhönnu sem náði að starfa hálft kjörtímabil en var svo fallin. Gallinn var bara sá að ríkisstjórnin vissi ekki af því fyrr en eftir á.

Siðferðilegur stjórnmálaþroski Svandísar er slíkur að hún kemur hlaupandi með ráð sín og beindir núverandi ríkisstjórn á, kurteislega eins og hennar er von og vísa, að ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar sé ekki sætt lengur. „... og við vonum náttúrlega að hún átti sig á því sjálf“, bætir hún við, glaðleg í bragði, eins og hún á lund til.

Minni Svandísar er líklega orðið dálítið gloppótt. Ekki er því úr vegi að rifja upp nokkur mál sem urðu síðustu ríkisstjórn að fótakefli þú hún hafi náttúrulega ekki áttað sig á því sjálf að segja af sér. Þá var engin glaðleg og kurteis Svandís til að benda á það sem miður fór, vegna þess að hún sat sjálf í foraðinu miðju. 

Tökum nokkur dæmi um ávirðingar á síðustu ríkisstjórn: 

1. Svandís Svavarsdóttir, umhverfisráðherra: Hæstiréttur dæmdi 2011 að umhverfisráðherra hafi ekki haft heimild til að hafna tillögu sveitarstjórnar Flóahrepps um aðalskipulag sem gerði ráð fyrir virkjun við Urriðafoss.
2. Ögmundur Jónasson, innanríkisráðherra: Kærunefnd jafnréttismála úrskurðaði í ágúst 2012 að innanríkisráðherra hefði brotið lög er hann skipaði karl en ekki konu í embætti sýslumanns á Húsavík.
3. Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra: Kærunefnd jafnréttismála úrskurðaði 2012 að forsætisráðherra hefði brotið lög er hún skipaði karl en ekki konu í sem skrifstofustjóra í forsætisráðuneytinu. Ráðherra var dæmd í fjársekt.
4. Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra í þætti á mbl.is fyrir kosningar 2009: „Við höfum hérna nýja skýrslu, Evrópuskýrsluna, og það hafa verið samtöl við forsvarsmenn Evrópusambandsins og þeir segja að innan árs, kannski 18 mánaða, mundum við geta orðið fullgildir aðilar að Evrópusambandinu …“.
5. Velferðarráðherra: Veitti forstjóra Landspítalans launahækkun upp á 450.000 krónur á mánuði sem er meira en flestir starfsmanna spítalans hafa í mánaðarlaun.
6. Össur Skarphéðinsson, utanríkisráðherra: Sagðist á blaðamannafundi í Stokkhólmi 27. júní 2009 vonast til að Ísland yrði formlega gegnið í ESB innan þriggja ára.
7. Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG: Fullyrti sem stjórnarandstöðuþingmaður að ekki kæmi til mála að semja um Icesave. Sveik það. - Var harður andstæðingur Alþjóðagjaldeyrissjóðsins sem stjórnarandstæðingur en dyggasti stuðningsmaður hann sem fjármálaráðherra.
8. Vinstri hreyfingin grænt framboð: Forysta flokksins sveik stefnu hans um ESB
9. Ríkisstjórnin: Þjóðin hafnaði árið 2010 Icesave samningi þeim er ríkisstjórnin hafði fengið samþykktan á Alþingi. Kosningaþátttaka var 63% og 98% kjósenda hafnaði samningnum.
10. Ríkisstjórnin: Þjóðin hafnaði 2011 Icesave samningi er ríkisstjórnin hafði fengið samþykktan á Alþingi. Kosningaþátttaka var 75% og 60% kjósenda hafnaði samningnum.
11. Ríkisstjórnin: Kosningar um stjórnlagaþing vakti litla athygli, kjörsókn var aðeins 36%. Þann 25. janúar 2011 dæmdi Hæstiréttur kosningarnar ógildar.
12. Ríkisstjórnin: Landsdómsmálið gegn Geir H. Haarde fyrrum forsætisráðherra kostaði ríkissjóð 187 milljónir króna.
13. Ríkisstjórnin: Sótti um aðild að ESB án þess að gefa kjósendum kost á að segja hug sinn áður.
14. Ríkisstjórnin: Kostnaður vegna ESB umsóknarinnar hefur verið tæplega tveir milljarðar króna á kjörtímabilinu.
15. Ríkisstjórnin: Loforð um orkuskatt svikin, átti að vera tímabundinn skattur
16. Ríkisstjórnin: Gerði ekkert vegna skuldastöðu heimilanna
17. Ríkisstjórnin: Setti ÁrnaPáls-lögin til höfuðs skuldurum en til hagsbóta fyrir skuldareigendur.
18. Ríkisstjórnin: Gerði ekkert vegna verðtryggingarinnar sem var að drepa stóra hluta skuldara í kjölfar hrunsins.
19. Ríkisstjórnin: Hækkaði skatta á almenning sem átti um sárt að binda vegna hrunsins.
20. Ríkisstjórnin: Réðst gegn sjávarútveginum með offorsi og ofurskattheimtu.
21. Ríkisstjórnin: Breytti lögum, reglum og stjórnsýslunni í landinu til að þóknast ESB í aðlögunarviðræðunum.

Fleira má eflaust til taka en ég bara man ekki meira í augnablikinu. Eflaust verða einhverjir skynugir lesendur og minnisbetri til að bæta hér í. Tek það fram að ég hef birt þennan lista áður og mun halda því áfram um ókomin ár.

Ríkisstjórninni ekki sætt

Veit Svanur Kristjánsson eitthvað eða skrökvar hann vísvitandi?

Í ljósi síðustu upplýsinga um framferði ríka 1% fólksins er óhætt að fullyrða að hver einasti þingmaður Sjálfstæðisflokksins mun greiða atkvæði gegn vantrausti á forsætisráðherra. 

Hyldjúp gjá hefur myndast á milli þorra þjóðarinnar og þingmeirihluta/ríkistjórnar. Forseti Íslands má ekki -að mínu mati - sitja hjá aðgerðarlaus. 

Ólafur Ragnar Grímsson forseti Íslands handvaldi Sigmund Davíð Gunnlaugsson sem forsætisráðherra. 

Hann situr svo lengi sem forsetanum þóknast. Í valdi forsetans er að skipa nýja ríkisstjórn -síðan yrði rofið þing og boða til nýrra þingkosninga.

Þetta segir Svanur Kristjánsson, stjórnmálafræðiprófessor við Háskóla Íslands á Facebook síðu sinni (greinskil eru mín).

Hann er þekktur fyrir að hafa sjaldan farið með rétt mál og undir yfirskini „stjórnmálafræða“ iðulega rekið erinda þeirra flokka sem hann styður á hverjum tíma og raunar sjálfur tekið þátt í stjórnmálum. Hann hefur sjaldnast verið marktækur en þó iðulega hampað af Ríkisútvarpinu.

Í ofangreindri tilvitnun, sem er raunar allt það sem hann sagði á Facebook, eru sex atriði sem flokkast sem rangfærslur og tilbúningur. Svanur má eiga það að þetta er ótrúlegur árangur í ekki lengri texta. Hins vegar er viljinn til ósannsögli greinilegur.

1. Svanur veit ekkert hvernig þingmenn sjálfstæðisflokksins muni greiða atkvæði komi fram vantraust á forsætisráðherra. Fræðingurinn giskar þarna eins og svo oft áður.
2. Svanur giskar á að gjá hafi myndast milli þings og þjóðar. Gamalkunnugur talsmáti þeirra sem ekkert vita.
3. Svanur vill að forsetinn skipi reki núverandi ríkisstjórn og myndi aðra. Annað hvort er Svanur þarna að skrökva eða hann veit ekki betur. Forsetinn hefur ekkert leyfi til að segja ríkisstjórn upp. Þar að auki myndar forseti ekki ríkisstjórn upp á sitt eindæmi.
4. Forseti Íslands „handvaldi“ ekki Sigmund Davíð Gunnlaugsson sem forsætisráðherra. Forseti rökstuddi það með þeirri staðreynd að Framsóknarflokkurinn hafi unnið stærri sigur í síðustu alþingiskosningum en aðrir.
5. Svanur heldur því fram að forsætisráðherra sitji svo lengi sem forseta þóknist. Þetta er einn eitt stórsvig Svans framhjá sannleikanum
6. Forseti getur ekki rofið þing meðan starfhæfur meirihluti er á Alþingi. Ótrúlegt að Svanur skuli halda þessu öðru fram, þvert gegn því sem rétt er.

Svanur Kristjánsson og sannleikurinn eiga greinilega ekki samleið. Sá er ekki merkilegur pappír sem hallar réttu máli, jafnvel þó hann skreyti sig með með prófessorstitli og menntun í stjórnmálafræði.

Eiginlega er aumasta við Facebook færslu Svans að vefmiðillinn pressan.is skuli lúta svo lágt að segja frá henni. Pressan hækkar ekki í áliti við tiltækið.

 

Fyrsta frétt í kvöldfréttum RÚV er stórbrotin ekkifrétt

Hvað réttlætir að fyrsta frétt í Ríkisútvarpinu á föstudeginum langa séu vangaveltur þingmanns stjórnarandastöðunnar um svokallað Wintris mál, það er fjármál eiginkonu forsætisráðherrans?

Hvað er fréttnæmt í því að Svandís Svavarsdóttir, þingmaður og fyrrum ráðherra, vilji halda áfram að berja á forsætisráðherra? Ríkisútvarpið hefur það engu að síður eftir henni að þingmenn geti sett á stofn rannsóknarnefnd.

Er fréttastofan svo skyni skroppin að svo rammpólitískar pælingar Svandísar um stofnun rannsóknarnefnd eða siðaráð hafi einhverja aðra fótfestu en í hausnum á henni sjálfri? Sé svo má opna fyrir alls kyns dellufréttir í Ríkisútvarpinu.

„Til greina kemur að stofna rannsóknarnefnd eða setja á stofn siðaráð segir þingmaður.“ 

Áfram er haldið síbyljunni um fjármál eiginkonu forsætisráðherra en þó hefur allt verið sagt sem um málið er að segja. Ríkisútvarpið vill þó ekki bregðast okkur áskrifendum sínum.

Nú er Svandís Svavarsdóttir dregin upp á dekk. Hún sem seldi pólitíska sannfæringu sína í ESB málinu fyrir ráðherrasæti, konan sem vildi ekki leyfa þjóðinni að segja álit sitt á aðildarumsókninni, hún sem ætlaði að setja drápsklyfjar Icesave á ríkissjóð en þjóðin hafnaði því og síðar ríkisstjórninni sem hún sat í. Nú er hún orðin álitsgjafi í siðferðilegum efnum.

Næst má búast við því að fyrsta frétt í kvöldfréttatíma Ríkisútvarpsins verði þessi: „Til greina kemur að leggja niður Vinstri græna, segir þingmaður.“ Og svo sé til dæmis vitnað í Brynjar Níelsson, þingmann Sjálfstæðisflokksins sem ábyggilega hefur velt þessu fyrir sér og er síður en svo á móti því.

Þarnæst má búast við því að fyrsta fréttin verði þessi: „Óttar Proppé, þingmaður [afsakið, en ég get ómögulega munað hvað flokkurinn hans heitir] var hugsi en er það ekki lengur.“ Um það eindæma hugsanastopp mætti vitna í einhvern þingmann Framsóknarflokksins sem veltir fyrir sér hvers vegna Óttar hafi yfirleitt þóst vera að hugsa.

Grínlaust sagt, fyrsta frétt Ríkisútvarpsins klukkan nítján eru bara pælingar sem Svandís dettur af og til í og hringir svo í Ríkisútvarpið til að fá viðtal við sig. Og fréttamaðurinn lætur freistast í gúrku dagsins.

Varla var það fréttamaðurinn sem hringdi í Svandísi til að búa til enn eina fréttina um fjármál eiginkonu forsætisráðherrans? Nei, það er frekar ótrúlegt ...

Snillingur fallinn frá

Þeir finnast ekki margir „strækerarnir“ eins og Johan Cryuff. Nú er virðist allt bundið í kerfi, ekkert má. Leikmenn eiga að halda sig á ákveðnum reitum á vellinum og einstaklingsframtakið tekið úr með hnitmiðaðri skurðaðgerð.

Minning um Cruyff mun lifa sem og annarra sem fengu að leika fótbolta með hjartanu.

Snilli Johans Cruyffs - myndskeið

Samfylkingin nálgast óðum kjörfylgi Alþýðuflokksins

Er þessum þingmönnum, gömlum og nýgömlum, fyrirmunað að sjá eigin þátt í því að Samfylkingin er nú að niðurlotum komin - og þeirra hlutur gæti varla orðið annar úr þessu en að veita henni nábjargirnar? Varaformaður flokksins virðist einn þingmanna hans fær um að komast að hinni einu rökréttu niðurstöðu: að hætta í pólitík.

Þannig er jafnaðarmönnum óskað til hamingju með 100 ára afmæli Alþýðuflokksins.Sá sem skrifar er Páll Magnússon, fyrrum útvarpsstjóri. Hann þekkir nokkuð til jafnaðarstefnunnar, sonur Magnúsar H. Magnússonar, eðalkrata eins og sagt er, bæjarstjóra í Vestmannaeyjum, þingmanns og ráðherra.

Pál skrifar greinina í Morgunblað dagsins og fer í henni á kostum en jafnaðarmenn fá háðulega útreið og eiga sér varla viðreisnar von ... í bókstaflegri merkingu rétt eins og yfirfærðri.Og við, andstæðingar jafnaðarmanna skemmtum okkur yfir sannverðugum lýsingum.

Páll segir:

Fyrir nokkrum vikum rakti formaður hans samviskusamlega, en þremur árum of seint, öll þau mistök sem flokkurinn hafði gert í síðustu ríkisstjórn. Sú yfirferð ætlaði engan enda að taka og var þó ekki allt talið. Samfylkingin klúðraði meira að segja sínu helsta hjartans máli; umsókninni um aðild að Evrópusambandinu, sem sumir kölluðu einu eftirlifandi hugsjón hennar af 100 ára sögu.

Þetta er alveg rétt hjá Páli. Aðildarumsóknin var eins og lygasaga með núverandi feldarforsetaframbjóðanda í aðalhlutverki sem endasentist á milli Brussel og Reykjavíkur í erindum Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, og Steingríms J. Sigfússonar, fjölráðherra. Sá síðarnefndi seldi stefnu flokks síns í utanríkismálum fyrir ráðherrasæti. Þegar litið er til baka sést hversu skopleg seta þessara flokka varð í ríkisstjórn. Jóhanna og Steingrímur tileinkuðu sér aukinheldur áhrifaríkan fýlusvip í fjölmiðlum, töluðu í véfréttarstíl og smíðuðu slagorð eins og „skjaldborg“ og „norræn velferð“ sem voru bókstaflega orðin tóm.

Allt leiddi til annars hruns, hrikalegs fylgistaps Samfylkingar og Vinstri grænna í síðustu kosningum. Og enn hrynur fylgið.

Páll segir í grein sinni:

Það er svo talandi tákn um séríslenskan húmor að þessi fararstjóri til Brüssel, og einn þeirra sem hafa dregið Samfylkinguna út í mýrina miðja, er nú sagður telja sig best til þess fallinn af öllum mönnum að verða forseti Íslands! Skilst nú betur af hverju þessi fyrrverandi mesti orðhákur íslenskra stjórnmála hefur ekki talað um annað á opinberum vettvangi misserum saman en konu sína, kött og krakka. Hann veit af klókindum sínum að þessi þrenning er miklu fremur, og maklega, til vinsælda fallin en annað sem hann hefur staðið fyrir í áranna rás.

Já, til hamingju með 100 ára afmæli Alþýðuflokksins, kæru jafnaðarmenn.

Óðum nálgast Samfylkingin kjörfylgi hins aldna flokks, sem þó hefur ekki boðið fram í um tuttugu ár. Segir það ekki ýmislegt um þá báða?

Sala Grímsstaða á Fjöllum getur varðað öryggi landsins

Ein landmesta jörð landsins, Grímsstaðir á Fjöllum, var gerð að tilraun Kínverja til að fá aðstöðu hér á landi. Núna er ætlunin að falbjóða 0,3 prósent af Íslandi í Evrópu.

Á meðan einstaklingar eiga jafn stórar hlut af landinu og raun ber vitni er ávallt hætta á að þeir hagi sér eins og óvitar með eldspýtur á flugeldasölu.

Nærtækt er að ríkið kaupi Grímsstaði á Fjöllum og taki þar með fyrir jarðasölu sem auðveldlega getur sett öryggismál Íslands í uppnám.

Þetta skrifar Páll Vilhjálmsson á bloggi sínu „Tilfallandi athugasemdir“. Hann mælir oftast gagnlegt og ég er hér hjartanlega sammála honum. Best fer á því að hálendi Íslands sé þjóðareign, hlutar af því gangi ekki kaupum og sölum né heldur að takmarkanir séu lagðar á ferðafrelsi almennings.

Hins vegar er mér það hulin ráðgáta hvernig stórir hlutar af hálendinu hafi getað komist undir ákveðnar jarðir. Ég tel mig þekkja ágætlega til víðast hvar á landinu, ekki síst á hálendinu. Það er auðvitað stórkostlegt og fagurt en stóran hluta ársins er það heldur fráhrindandi og lítt til dvalar fallið. Á ferðum mínum, sumar og vetur, hefur oft verið bjart og fagurt og gaman að ganga, jafnvel á skíðum að vetrarlagi. Hins vegar breytast aðstæður ansi fljótt ef maður er ekki á hreyfingu. Þá kólnar manni ansi hratt.

Oft hef ég leitt hugann að forfeðrunum á ferð um landið og jafnvel til Fjalla-Eyvindar og Höllu. Ansi hreint er ég viss um að þeim hefur liðið bölvanlega í útilegu sinni. Þeim hefur oftar en ekki verið kalt og rakinn verið versti óvinurinn. Ég er þess fullviss að fagurt sólarlag hefur aldrei yljað neinum sem var blautur í fætur.

Á ferðum mínum hefur maður getað skotið upp góðu tjaldi, eldað mat og skriðið ofan í vandaðan svefnpoka og jafnvel þurrkað blaut plögg. Fátt verður vel útbúnum nútímamanninum að meini.

En þetta var nú útidúr en tengist þó. Hvernig urðu Grímsstaðir á Fjöllum svo stórir eins og þeir virðist vera í dag? Var það með einfaldri yfirlýsingu landeiganda einhvern tímann í fyrndinni og er löngu gleymd en þjóðsagan lifir?

Páll Vilhjálmsson hefur rétt fyrir sér. Sala á gríðarlega stóru á land getur haft alvarlegar afleiðingar fyrir öryggismál Íslands, sérstaklega ef eignarhaldið verður útlent.

Myndin er af vörðu, tekin í slydduhríð á meintu landi Grímstaða á Fjöllum.

Bílstjórinn sem dreifði rusli úr ruslagámnum

Ætli það sé ekki best að ég biðji rauðskeggjaða bílstjórann á bíl Gámaþjónustu Norðurlands ehf. afsökunar á framhleypni minni. 

Hann var nýbúinn að hala inn gám en svo óheppilega vildi til að úr gámnum tók að fjúka pappír af ýmsu tagi þegar hann ók af stað. Við næstu umferðaljós vinkaði ég í hann og þegar ég náði athygli hans rúllaði hann treglega niður rúðunni. Þá sagði ég honum hvað hafði gerst.

„Hvað kemur mér það við,“ sagði bílstjórinn dálítið hranalega.

„Tja, það fýkur rusl úr gámnum á bílnum þínum,“ sagði ég dálítið hissa.

„Og hvað á ég að gera? Tína upp ruslið? Ég hef engan tíma til þess. Þarf að halda áætlun,“ sagði þessi ágæti maður, örlítið pirraður yfir mér og framhleypni minni. 

„Þú gætir þá hringt í einhvern og beðið aðra um að hreinsa upp ruslið,“ datt mér í hug að segja.

„Það er ekki í mínum verkahring,“ hreytti maðurin út úr sér. „Ég get svo sem látið borgina vita,“ bætti hann við. Svo rúllaði hann rúðunni aftur upp og ók af stað enda var komið grænt ljós.

Ég ók af stað og fram úr en sá í baksýnisspeglinum að enn fauk upp úr gámnum. Framundan var útskot á götunni og ég ók þar inn og beið eftir að gámabíllinn ók framhjá. Þá tók ég mynd af honum. Ef smellt er á myndina verður hún stærri og þá má ef til villi sjá ruslið fjúka.

Auðvitað á venjulegur borgari ekkert með að skipta sér af starfi borgarstarfsmanna eða verktaka á vegum borgarinnar.

Við eigum að þegja og vita að þeir þurfa að halda tímaáætlun sinni. Skiptir engu þó ruslið úr gámnum dreifist um akstursleið bílsins.

Auðvitað kemur þetta mér ekkert við.

 

Er nokkur furða þó vinstri flokkarnir séu komnir í 8% fylgi

Ólína Þor­varðardótt­ir, þingmaður Sam­fylk­ing­arin­ar, tók und­ir með Lilju Raf­ney. Ólína sagði um­mæli Gunn­ars Braga ámæl­is­verð og óþverra­leg. Sagði hún öm­ur­legt þegar reynt væri að sverta heiðarlegt fólk með þess­um hætti. Svandís Svavars­dótt­ir, þing­flokks­formaður VG, sagðist eng­ar vænt­ing­ar hafa til þess að Gunn­ar Bragi bæðist af­sök­un­ar á um­mæl­um sín­um enda hefði hann farið fram með þess­um hætti áður án þess að gera það. Sagði hún um­mæl­in lág­kúru­leg.

Svo segir á mbl.is í dag af umræðum á Alþingi um meinta kvótaeign Lilju Rafneyjar Magnúsdóttur, þingmanns Vinstri grænna.

Hvorki Ólína Þorvarðardóttir, þingmaður Samfylkingarinnar, né Svandís Svavarsdóttir, þingmaður Vinstri grænna, tóku til varna fyrir forsætisráðherra í gær þegar Björn Valur Gíslason, þingmaður Vinstri grænna, flutti skrökræðuna um arf eiginkonu forsætisráðherrans.

Þetta er í hnotskurn ástæðan fyrir litlum árangri Samfylkingar og Vinstri grænna í skoðanakönnunum, en báðir flokkarnir mælast með um 8% fylgi.

Hvenær skyldu verða teknar upp málefnalegar og kurteisar umræður á þingi í stað hávaða og bumbusláttar?

Voru það ekki Svandís og Ólína sem vildu taka upp nýja umræðupólitík eftir hrunið? Þær eru nú sjálfar á bólakafi í gamaldags pólitík sem er að ganga af flokkum þeirra dauðum.

„Mig dreymdi slor í nótt“

Sannleikurinn í augum Björns Vals er ekki alltaf sagna bestur

Nú er komið í ljós að Lilja Rafney og eiginmaður hennar eiga kvótaeign upp á mörg hundruð milljónir króna. Á meðan íslenskur almenningur, fjölskyldur og heimili, þurftu í gegnum hrunið og í kjölfar þess að berjast frá degi til dags til að halda heimili sínu gangandi innan gjaldeyrishafta og fallinnar krónu og reyna að standa í skilum með skuldbindingar sínar var Lilja Rafney og eiginmaður hennar að höndla með fjölskylduauðinn í fiskveiðikvótanum.

Þetta sagði Björn Valur Gíslason, varaformaður Vinstri grænna og hálfþingmaður á þingi í gær þegar hann uppgötvaði að flokkssystir hans og samþingmaður Lilja Rafney Magnúsdóttir og eiginmaður hennar væru kvótagreifar. 

Nei, auðvitað sagði hann þetta ekki. Þó sannleikur og staðreyndir mála flækist ekki beinlínis fyrir manninum þá eru nú takmörk fyrir því á hverja hann ræðst. Hann hefði samt auðveldlega getað sagt þetta, en Lilja Rafney er í samherji og engin ástæða til að skrökva neinu upp á hana. 

Hins vegar sagði postulinn Björn Valur þetta á þingi í gær samkvæmt visir.is:

Nú er komið í ljós að forsætisráðherrahjónin eru í gegnum peningafélag sitt skráð á Tortóla meðal kröfuhafa í alla íslensku bankana upp á mörg hundruð milljónir króna. Á meðan íslenskur almenningur, fjölskyldur og heimili, þurftu í gegnum hrunið og í kjölfar þess að berjast frá degi til dags til að halda heimili sínu gangandi innan gjaldeyrishafta og fallinnar krónu og reyna að standa í skilum með skuldbindingar sínar voru forsætisráðherrahjónin að höndla með fjölskylduauðinn í erlendum skattaskjólum. 

Var þó eiginkona forsætisráðherra búin að leggja fram allar upplýsingar um peningaeignir sínar erlendis og að hún hefði alla tíð talið þær fram á íslenskri skattskýrslu og greitt hér á landi af þeim skatta sem lagðir voru á samkvæmt þeim. 

Ef eitthvað samræmi væri í herferðum Björns Vals Gíslasonar, varaformanns Vinstri grænna, myndi hann ráðast af sömu heift gegn Lilju Rafneyju Magnúsdóttur, þingmanni Vinstri grænna. Ástæðan fyrir því að hann gerir það ekki er einfaldlega sú að hann telur að sannleikurinn sé ekki alltaf sagna bestur. Þegar á þarf að halda flækist hann bara fyrir í pólitískum árásum.

Sá sem þetta ritar hefur kenningu sem skýrt getur arfaslakt fylgi Vinstri grænna í skoðanakönnum. Það er nú komið ofan í 8% og nálgast fylgi Alþýðuflokksins með ljóshraða. Kenningin er í tveimur hlutum og er svona í stuttu máli:

1. Björn Valur Gíslason
2. Hinir þingmenn Vinstri grænna

Þarf að skýra þetta nánar?

 

Hefur aldrei átt né selt kvóta

Anonymous hakkarar eru stórhættulegir lýðræðinu

Þeir sem beita ofbeldi eru hættulegir. Ofbeldislið eins og „hakkarahópurinn Anonymous“ eru eins og Mafían, lætur enga staðanda í vegi fyrir sér.

Persónulega er ég ekkert hrifinn af Donald Trump. Held að hann sé málefnasnauður skúrkur. Það breytir því ekki að fordæma verður aðgerðir hakkarahópsins nafnlausa. Þeir eru huglausir af því að þeir koma ekki fram undir nafni og þeir eru hættulegir málfrelsi vegna þess að þeir ráðast á þann sem nauðsynlega þarf að koma skoðun sinni á framfæri.

Þar af leiðandi er svona hópur stórhættulegur lýðræðinu. Þeir þykjast vera með réttar skoðanir og allir sem eru á öndverðu meiði fá að kenna á því.

Þessi lýður ætlaði að berja á Íslendingum vegna hvalveiða vegna þess að þeir eru á því að ekki megi stunda slíkar veiðar.

Þeir ætluðu að ráðast gegn ISIS eða kalífadæminu sem stjórnar nú stórum hluta Sýrlands og Íraks.

Innræting þeirra kemur glögg í ljós þegar fórnarlömbin eru borin saman, Ísis, Ísland og Trump. Hvað eiga eiginlega þessi þrjú sameiginlegt. Fátt eða ekkert.

Svo er það allt annað mál að Anonymous hefur ekkert tekist. Þetta eru kjaftaskar sem náðu engum árangri gegn hvalveiðum Íslendinga, Ísis hefur aldrei verið sterkara í hermdarverkum sínum og enn er Trump með öll tromp á hendi.

Í allsherjarstríð gegn Trump

Veggjakrot er lýti á Reykjavík

Í gær skrifaði ég lítillega um veggjakrot sem er eitt af mestu umhverfisvandamálum Reykjavíkur. Ég birti litla mynd af horni Laugavegs og Frakkastígs þar sem verktakar hafa byggt myndarlegan trévegg í kringum húsbyggingu.

Tréveggurinn var auður í gærmorgun en er nú hafa sóðarnir komist að honum eins og sjá má á meðfylgjandi mynd. Ég reyndist ekki sannspár, hélt því fram í gær að veggurinn fengi að vera auður fram í næstu viku.

Veggjakrot eru lýti á borginni fyrir utan að vera skemmdir á eignum. Því þarf að útrýma og það verður aðeins gert með því að gera húseigendur og verktaka ábyrga fyrir því. Þeir geta svo gripið til ákveðinna ráðstafana og reynt að hafa hendur í hári þessara aumingja.

Verstur vandinn er sá að veggjakrotarar hafa ekki snefil af listrænni getu. Allt er ljótt sem þeir gera, engin mynd, engin hugsun ekkert vit. Þetta lið er einfaldlega illa innrætt fyrir utan algjöran skort á hæfileikum. 

Húseigendur og húsbyggjendur eiga að vera ábyrgir fyrir að halda eignum sínum hreinum fyrir kroti. Bregði út af því á að leggja háar dagsektir á þá. Einungis þannig taka munu þeir taka til sinna ráða og finna dólganna.

Þeir munu ábyggilega setja upp betri lýsingu og eftilitsmyndavélar. Þá munu þessir andskotast finnast ansi fljótt. Eftileikurinn er að kæra þá og ná inn fyrir útlögðum kostnaði vegna skemmdarverka. Um leið og einn eða fleiri nást og verða dæmdir til hárra sektargreiðslna verður til fælingarmáttur. Hinir munu hugsa sig tvisvar um áður en gripið er til spreybrúsans.

Önnur leið er ekki til.

Hin myndin er af trévegg á horni Hverfisgötu og Frakkastíg. Hæfileikaskorturinn er þarna yfirþyrmandi rétt eins og annars staðar.

Sekta á húseigendur fyrir veggjakrot

Veggjakrot í miðbænum eru afleiðing agaleysis foreldra, húseigenda, byggingaverktaka og ekki síst borgaryfirvalda. Þegar svo er komið að hver auður húsveggur er útspreyjaður í ljótu kroti þarf að taka til hendinni.

Borgin liður fyrir þetta, ekki aðeins miðborgin heldur öll hverfi. Aðeins ein lausn er til á þessum vanda.

Borgaryfirvöld eiga að leggja sektir á húseigendur og verktaka sem hreinsa ekki veggjakrot af eignum sínum.

Afleiðingarnar verða einfaldlega þær að þeir munu taka til sinna ráða og vakta eignirnar mun betur en hingað til. Þeir munu vísast sækja um leyfi fyrir myndavélum sem settar verða upp við húsin og taka upp allar mannaferðir. Þar með erum miklu meiri líkur á að hægt að bera kennsl á liðið og kæra það.

Vöktunarmyndavélar eru orðnar svo ódýrar og einfaldar að peningalega er það enginn vandi að kaupa slíkar og láta setja upp. Fleiri ráð eru raunar til, til dæmis góð lýsing.

Efri myndin er tekin í í morgun á horni Laugavegs og Frakkastígs. Þar hefur húsalengja verið jöfnuð við jörðu og byrjað að byggja. Umhverfis lóðina hefur verið byggður vandaður tréveggur. Enn er hann óspjallaður að undanteknu horninu lengst til hægri. Spá mín er sú að í næstu viku munu sóðarnir vera búnir að útkrota hann. Öllum til leiðinda.

Hin myndin er af veggjakroti á bakhlið Laugvegs 25. Sóðarnir sækja í skuggsæla og fáfarna staði og þar spreyja þeir eins og mögulegt er og hlaupa svo í burtu eins og glæpamenn, sem þeir auðvitað eru.

Mikilvægast er að bera kennsl á sóða sem skemma eignir fólks, gera fordæmi úr málum þeirra öðrum til viðvörunar. Eina leiðin er að gera húseigendur ábyrga fyrir sóðaskapnum og láta þá um að finna sannanir gegn sóðunum.

Á norski fjöldamorðinginn að þjást í fangelsinu?

Margir halda því fram og það með réttu að enginn megi vera undanþeginn reglum réttarríkisins, hversu auvirðilega glæpi sem sakfellt er fyrir.

Hvað varðar Anders Behring Breivik má mín vegna gera undanþágu frá ofangreindu og taka af honum öll réttindi sem refsifangar hafa yfirleitt. Hann er sekur um hræðileg morð og á að líða fyrir það.

Réttarríkið mun ekkert skaðast sé þetta gert. Enginn mun þjást nema þessi maður og hann á það skilið. Hann iðrast einskis.

Ekki þarf að ræða neitt frekar um þetta að mínu mati. Punktur.

Heilsaði að hætti nasista

Var fréttin um sjúkrarúmin í bílageymslunni uppspuni?

Eru öll meðöl leyfileg og þar með að segja ósatt í fjölmiðlum. Þetta dettur manni í hug eftir að hafa fylgst með fréttaflutningi af uppsetningu sjúkrastofu í bílageymslu Borgarspítalans. 

Í umræðuþætti á vefmiðlinum Eyjunni sagði Hermann Guðmundsson, framkvæmdastjóri samtakanna Betri spítali að þetta með sjúkrarúmin í bílageymslunni hafi bara varið hluti af áróðri Landspítalans til að halda áfram uppbyggingu Landspítalans við Hringbraut. Hann sagði í þættinum:

Ég veit ekki betur en að það sé búið að taka alla þessa aðstöðu niður, það voru engir sjúklingar þarna þessa nótt. Í mínum huga var þetta bara leikrit… og ómerkilegt leikrit.

Hafi forstjóri Landspítalans farið vísvitandi með rangt mál varðar það án efa lög um réttindi og skyldur opinberra starfsmanna, nr. 70 frá 1996. Í 14. grein laganna segir meðal annars:

Hann skal forðast að hafast nokkuð það að í starfi sínu eða utan þess sem er honum til vanvirðu eða álitshnekkis eða varpað getur rýrð á það starf eða starfsgrein er hann vinnur við.

Sé það rétt að forstjóri Landspítalans hafi farið með rangt mál í viðtölum við fjölmiðla út af sjúkrarúmum í bílageymslunni er hann í alvarlegum vanda.

Auðvitað fyllast menn tortryggni þegar málið er skoðað nánar. Það getur hreinlega ekki verið sæmandi að bíll sé í sama rými og sjúklingar, jafnvel ekki örfá augnablik.

Undanfarnar vikur hefur hver fréttin rekið aðra frá Landspítalanum. Svo margir hafa veikst meðal annars af flensunni að öll rými fylltust og sjúklingar þurftu að liggja í rúmum á göngum spítalans. Mikið skelfing sem maður hafði samúð með starfsfólki og ekki síður fárveiku fólkinu.

Getur verið að þessar fréttir sé plantaðar í fjölmiðla vegna einhvers áróðursstríðs um byggingu nýs spítala og þá gegn hugmyndum um uppbyggingu Landspítalans við Vífilsstaði?

Svo kom forstjóri Landspítalans í sjónvarpið um helgina og lýsti húsnæðisvandanum þannig að nú væri búið að taka hluta af bílageymslum spítalans undir sjúkrastofur. Birtar voru myndir af uppbúnum sjúkrarúmum og læknum og hjúkrunarfólki á vappi á blautu gólfi undir plasthimni. Svo var sjúkrabíl ekið inn við hliðina á plasttjöldum og líklega var slasaður eða veikur sjúklingur í honum. Glöggt mátti sjá að plasttjöldin náðu niður í á að giska hnéhæð og fyrir innan fótaði fólk sig fimlega á milli rúma.

Já, við bláeygir og saklausir áhorfendur og fréttalesendur höfum mikla samúð með stöðu mála og aumingjans forstjórinn var hreinlega ráðþrota. Gvöð, hvað staðan er slæm. Við verðum að fara að byggja nýtt sjúkrahús við Hringbraut.

Eða er betra að taka framvegis öllum fréttum um Landspítalann með fyrirvara? Þær geta verið tómur uppspuni.

Viðbót kl. 17:50: Á visir.is kemur eftirfarandi fram:

Engir sjúklingar gistu sjúkrarými sem sett var upp í bílageymslu Landspítalans um helgina. Rúmum var komið fyrir í bílageymslunni, sem notuð hefur verið sem sjúkrarými í hópslysum og á að vera notað í eiturefnaslysum, vegna gríðarlegs álags sem var á spítalanum í síðustu viku.

Búnaðurinn sem komið var fyrir hefur verið tekinn niður og fluttur aftur inn á spítalann. Það er þó fljótgert að koma aftur upp rými í bílageymslunni ef þörf er á.

Páll Matthíasson, forstjóri Landspítalans, sagði þegar sjúkrarýmið var sett upp að um öryggisógn á spítalanum hefði verið að ræða.

„Við vorum með 28 sjúklinga hér á gangi á miðvikudagskvöldið og 35 í rúmum sem komust ekki inn á yfirfullan spítala,“ sagði Páll í kvöldfréttum Stöðvar 2 á föstudagskvöld. „Auðvitað er þetta ekki félegt, en þetta er tryggara en ef við værum að dreifa fólki á yfirfullar deildir um allan spítala.“

Þessi frétt bætir ekkert stöðu Landspítalans eða forstjórans. Allt bendir til að uppsetning sjúkrarýmisins í bílageymslunni hafi verið áróðursbragð, uppspuni stjórnenda spítalans.

Myndin eftur „Unu“ er tekin traustataki af visir.is.

Íbúðir við Miklubraut - hávaði, svifryk og svo allt hitt rykið

Þeir vita sem reynt hafa hversu slæmt er að búa við miklar umferðagötur. Umferðin um Miklubraut er gríðarlega mikill, nær allan sólarhringinn. Engum er greiði gerður með því að byggja hús því sem næst á á henni, skiptir engu máli þó hið formlega heimilisfang sé Sogavegur 73-75. Byggingin sem þarna á að rísa er jafn mikið við Miklubraut eða á áhrifasvæði Miklubrautar.

Íbúðarhúsnæði við mikla umferðagötu eins og Miklubraut verður hriklalega slæmt. Ég þekki það, bý alltof stutt frá Kringlumýrarbraut. Gallarnir verið miklar umferðargötur eru þessir:

1. Þungur umferðarniður, oft mikill hávaði í lögreglu- og sjúkrabílum, púströrslausum bílum og svo framvegis. Svefnfriður verður sáralítill.
2. Svifryk verður til mikils vanda. Fyrr eða síðar mun hluti af Miklubraut enda uppi í nösunum á íbúunum.
3. Ryk frá Miklubrautinni mun leita inn í íbúðir. Ekki verður hægt að hafa opna glugga.

Getur einhver nefnt kostina við að búa því sem næst á Miklubraut? Þeir eru að minnsta kosti afar fáir.

Næst má auðvitað búast við að borgarstjórnarmeirihlutinn, sem einhverra hluta vegna vill þrengja byggð í Reykjavík, líklega vegna plássleysis á landinu, muni skipuleggja íbúðabyggð á rúmgóðum umferðareyjum, já þær verða þá bókstaflega „rúmgóðar“.

Svo má alltaf þétta byggðina með því að fækka akreinum, til dæmis á Miklubrautinn. Rúmast þá fleiri íbúðir á umferðareyjum og svifrykið verður minna.

Vilja tvö fjölbýlishús við Sogaveg

Það ... hinn merkingasnauði leiðindaleppur

• Það er ekki glæpur að verða gjaldþrota. Það kann að vera að glæpsamlegt athæfi [...]
• Það að taka út vörur í reikning hjá birgja og selja [...]
• Það að lána félagi sem er lítt gjaldfært [...], það er að bregðast þeim er veitir lánið.
• Það að gera ekki skil á vörslusköttum [...]

Þannig skrifar alþingismaðurinn Vilhjálmur Bjarnason í grein í Morgunblaði dagsins, ágæt grein efnislega en um það fjallar ekki pistillinn. Greinin er hins vegar frekar kauðsleg af ástæðum sem hér verða rakin.

Vilhjálmur notar fornafnið það í tíma og ótíma, engu er líkar en að hann sé á launum við iðjuna. Þetta segi ég vegna þess að mér hefur lengi verið illa við misnotkun á fornafninu það.  Hef þá skoðun að hófstillt notkun þess í upphafi setningar bæti flest skrif ... og oft talmál.

Orðið er mikið til óþurftar. Varla er hægt að segja annað vegna þess að oft hefur það einstaklega óskýra meiningu, er næstum því merkingarsnautt. Með því að setja það fyrst í setningu eða málsgrein tapar höfundur yfirsýn, gerir mál sitt lakara, verður næstum barnalegur og nær ekki neinu flugi í skrifum sínum. Um leið og höfundur reynir að skrifa framhjá orðinu batnar textinn og meiri tilfinning kemur fram.

Íslenskufræðingar hafa skrifað mikið um það sem í máli þeirra nefnist aukafrumlag. Mér sýnist að flestum sé ekkert sérstaklega vel við orðið þannig notað enda hefur það fengið uppnefnið leppur. 

Rannsóknir hafa sýnt að sem aukafrumlag hefur notkun þess aukist gríðarlega á síðustu áratugum. Þó þekkist það líka í fornu máli en er þar ekki mjög áberandi. Eiríkur Rögnvaldsson, prófessor í íslenskri málfræði rekur í grein sem nefnist „ÞAРí fornu máli - og síðar“ fjölda dæma um það setningar:

Ég held því fram að þau dæmi, þ.e. setningar eins og í (22), verði að túlka svo að merkingarsnautt það komi fyrir í fornu máli þrátt fyrir allt, ansætt því sem venjulega hefur verið haldið fram. Hitt er vissulega rétt að notkun þess er mjög takmörkuð, og sem áður segir virðast eingin formálsdæmi finnast um aðrar setningagerðir með það sem algengar eru í nútímamáli (náttúrufarssetningar, þolmyndarsetningar, tilvistarsetningar [...])

Þetta er nokkuð merkilegt og bendir til að leppurinn hafi síðar smám saman tekið yfir sem „viðurkenndur“ ritháttur að einhverju leyti. En í niðurlagi greinar sinnar segir Eiríkur:

Notkun það er nefnilega mjög stílbundin, og margfalt meiri í talmál og óformlegu ritmáli, s.s. einkabréfum, en í formlegri textum. Oft hefur líka verið amast við notkun þess. Þannig segir Jakob Jóh. Smáir (1920:19): „Fallegast er að nota þetta aukafrumlag sem minst“; og Björn Guðfinnsson (1943:8) tekur í sama streng: „Bezt fer á að nota þetta aukafrumlag sem minnst“. Margir kannast líka við það að svipuðum sjónarmiðum hafi verið haldið að þeim í skóla.

Ekki minnist ég þess að íslenskukennarar í MR hafi amast við þessu, samt hef ég bitið í mig að notkun á það sé frekar aumleg málnotkun. Ástæðan er líklega sú sem Eiríkur Rögnvaldsson nefnir í ofangreindri grein og kallar merkingarsnauðan lepp. Látum vera þó einhver segi: Það er nú meiri blíðan eða álíka. Verra er að hnoðast á orðinu eins og Vilhjálmur Bjarnason gerir í grein sinni í morgun. Við liggur að lesandinn drepist hreinlega við lesturinn vegna nástöðunnar. Þar á ég hvort tveggja við nálægð sömu orða og einnig náfýluna sem leggur misnotkuninni. Tek það fram að ég er að fjalla um orðfæri og orðalag, ekki efnislega um grein Vilhjálms.

Hér eru merkingalausu lepparnir í grein Vilhjálms:

1. Það hefur verið kallað kennitöluflakk að stofna til viðskipta ...
2. Það er mjög til efs hvort efni frumvarpsins breyti nokkru ...
3. Það er ekki nóg að gert að stofna hlutafélag ...
4. ..., það er að afla gagna um traust á viðkomandi ...
5. Það er ekki glæpur að taka lán ef blekkingum er ekki beitt.
6. Það er glæpur að veita lán ef upplýsinga er ekki aflað.
7. Það er ekki hnýsni og glæpur að afla upplýsinga um gagnaðila ...
8. Það að koma verðmætum undan gjaldþroti ...
9. Það er glæpur að birta upplýsingar með ...
10. Það er verkefni efnahags- og viðskiptanefndar ...
11. Það kann að vera nokkuð vel í lagt að ...
12. Það er lýðskrum á Alþingi að bera fram frumvörp ...
13. Það kann að vera að til séu úrræði til að taka ...
14. Það er mun fremur viðfangsefni að athuga hví ...

Átján tilvik með þeim sem tilgreind eru í upphafi pistilsins. Vilhjálmur byrjar stundum eina málsgrein með hinum merkingalausa lepp og skrifar svo punkt og byrja þá næstu á honum líka. Hver eða hvað er þetta það sem Vilhjálmur heldur svo mikið í hávegum? Þetta er nærri því glæpsamlegst. Lesandi minn gæti kannski leikið sér að því að setja eitthvað annað orð í staðinn fyrir það og hlegið og hlegið svo af öllu saman til að halda geðheilsunni; hesthús, helgarfrí, föstudagur, guð, mamma, hásin ...

Ég hef í mörg ár reynt að skrifa mig framhjá hinum merkingarsnauða lepp og finnst ég hafa eitthvað þroskast í skrifum við þær tilraunir. Aftur á mót verð ég að viðurkenna að stundum þarf að nota hann, sérstaklega núna. Það rignir nefnilega í Reykjavík.

Stjórn vís eins og lúbarinn hundur

Góðan daginn, ég er að hringja frá Vís og langar til að bjóða þér viðtal við tryggingafulltrúa okkar um tryggingar þínar og hvaða verð við getum boðið þér.

Eitthvað á þessa leið mæltist ungum sölumanni frá Vís þegar hann hringdi í mig í fyrradag. Hann hefði ekki getað hringt á verri tíma. Vís og önnur tryggingafélög með allt á hælunum vegna arðgreiðslna og breyttra bókhaldsreglna.

Ég rökræddi dálítið við manninn og spurði hann svo hvort fleiri en ég væru að þenja sig. Treglega viðurkenndi hann að svo væri. Ég vissi það svo sem, þurfti varla að spyrja.

Eftir að stjórn Vís hafnaði einu sinni að lækka arðgreiðslurnar var hún gerð afturreka með þá ákvörðun. Núna lækkar stjórnin tillöguna um arðgreiðsluna um rúman helming en gætir sín á því að láta ekkert ganga til viðskiptavina sinna. Þurftu bíleigendur þó að þola hækkun á iðgjaldi seint á síðasta ári vegna rekstrarerfiðleika.

Stjórn Vís er sem lúbarinn hundur. Fyrirtækið er rúið trausti og framundan gætu verið fjöldauppsagnir á tryggingum. Fólk flykkist vafalaust til Varðar eða jafnvel Sjóvár en stjórn síðarnefnda fyrirtækisins áttaði sig fljótt á stöðu mála og sá að almenningur var reiður og bakkaði snarlega með hækkanir á arðgreiðslum. 

Þessir atburðir hafa sannfært fólk um að eitthvað verulega gruggugt á sér stað í rekstri tryggingafélaganna.

Hér áður fyrr virtust tryggingafélög rekin á annan hátt. Stjórnendur þeirra gerðu sér grein fyrir því að þau voru ekki bara traustur vinnustaður fólks heldur haldreipi viðskiptavina þegar þeir urðu fyrir skaða. Nú virðist allt annað vera uppi á teningnum. Þeir vilja arðinn háann og greiddan hratt út án þess að neinn mögli. Til þess að svo megi vera er bókhaldsreglum breytt.

Kúnninn skiptir engu máli. Með lögum er hann þau nauðbeygður til að tryggja bíl og fasteignir.

VÍS lækkar arðgreiðsluna